Ντοκουμέντα και γεγονότα.
Ο Μανώλης Γλέζος «έφυγε» πρόσφατα αλλά έμεινε πίσω μια τεράστια πολιτική κληρονομιά, από τους αγώνες και την πορεία του. Ο «πρώτος Παρτιζάνος της Ευρώπης», ως τον είχε χαρακτηρίσει ο Σαρλ ντε Γκολ, είχε μια τεράστια πορεία και συνδύασε περισσότερο το όνομά του με την Αριστερά. Όχι… αποκλειστικά όμως.
Το κρίμα, που αφορά εν γένει την ελληνική λογική του σήμερα, που διαστρεβλώνει ιστορικά ντοκουμέντα, είναι όσα διαδόθηκαν (κυρίως μέσω social media, φυσικά…) για την πορεία του Γλέζου.
Fake news για πολλά από όσα έκανε και σημάδεψαν τη ζωή του. Ένα εξ αυτών είναι πως, όταν είναι νέος, ήταν μέλος της ΕΟΝ: η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας ήταν παρακρατική ομάδα που ιδρύθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά το 1936 και διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1941, τρεις μήνες μετά το θάνατό του, με την κατάρρευση του μετώπου από τη γερμανική εισβολή.
Ο Γλέζος ουδέποτε ήταν μέλος της ΕΟΝ και, μάλιστα, το 1939 δημιούργησε μια αντιφασιστική ομάδα νεολαίας ενάντια στην ιταλική κατοχή της Δωδεκανήσου και τη δικτατορία του Μεταξά! Ωστόσο η ένταξη των μαθητών στην ΕΟΝ ήταν υποχρεωτική εκείνη την περίοδο και δεν υποδήλωνε πολιτικά «πιστεύω», αν όντως ισχύει.
Δεύτερον, η περιβόητη ναζιστική σημαία της Ακρόπολης κι αν όντως, μαζί με τον Απόστολο Σάντα, την κατέβασαν το βράδυ της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, ενέργεια μοναδική και πρωτοπόρα σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Οι αμφισβητίες των Γλέζου και Σάντα υποστηρίζουν (ξεδιάντροπα) ότι δεν ήταν δυνατόν να κατέβασαν νύχτα τη σημαία, εφόσον οι σημαίες μετά τη δύση υποστέλλονται. Και πιθανώς να την έκλεψαν από κάπου όπου ήταν φυλαγμένη. Βεβαίως, η ανακοίνωση που εκδόθηκε από τις γερμανικές αρχές την επομένη μέρα και δημοσιεύτηκε σε όλο τον ελεγχόμενο Τύπο, αναφερόταν ρητώς στην «κυματίζουσα επί της Ακροπόλεως γερμανική πολεμική σημαία».
Ο Γλέζος έκανε φυλακή και επί κατοχής και μεταπολεμικά, ως μέλος του «παράνομου» ΚΚΕ, καταδικάστηκε μάλιστα εις θάνατον για να μην εκτελεστεί ποτέ η ποινή ελέω διεθνών αντιδράσεων ενώ, στη δικτατορία, εστάλη σε εξορία και φυλακές για τέσσερα χρόνια. Μεταπολιτευτικά, έχοντας ήδη αποστασιοποιηθεί από το ΚΚΕ, ηγήθηκε προσπάθειας αναβίωσης της προδικτατορικής ΕΔΑ, χωρίς αξιόλογη επιτυχία, αναμείχθηκε και στην τοπική αυτοδιοίκηση ως κοινοτάρχης Απειράνθου στη Νάξο (όπου είχε γεννηθεί).
Και, το 1981 στο πλαίσιο της συνεργασίας της ΕΔΑ με το ΠΑΣΟΚ, εξελέγη βουλευτής αλλά ανεξαρτητοποιήθηκε το 1985, για να παραιτηθεί από βουλευτής το 1987. Το 2000 εντάχθηκε στον Συνασπισμό και παρέμεινε, στον ΣΥΡΙΖΑ πια, από το 2004 ενώ το 2014 αναδείχθηκε πρώτος σε προτιμήσεις ευρωβουλευτής μεταξύ όλων των υποψηφίων όλων των κομμάτων. Ωστόσο, ελέω ηλικίας, παρέδωσε την έδρα του.
