«Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου», παραδέχεται η σπουδαία ηθοποιός, η οποία μιλώντας για τη σημερινή εποχή είναι αρκετά αιχμηρή: «Τι είναι αυτή η φτήνια την οποία ζούμε τώρα; Γιατί κάνουμε αυτές τις εκπτώσεις; Δείχνουμε τον πισινό μας για να πετύχουμε; Δεν χρειάζεται».
Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα:
Είστε μια δραστήρια γυναίκα.
Τα βάσανα δεν τελειώνουν ποτέ. Όταν έχεις γερές βάσεις, δεν φοβάσαι τόσο πολύ, η αρχή είναι δύσκολη, άμα κάνεις την πρώτη υποχώρηση… Δεν υποχώρησα ποτέ. Έχω βιαστεί ψυχικά, σωματικά, γιατί βρέθηκα σε μια κατάσταση γκρεμού και είπα: «Αν πηδήξω, θα σκοτωθώ».
Ποια ήταν αυτή η κατάσταση που αναφέρετε;
Στο να πάρω αποφάσεις, οι οποίες ήταν εκ βάρος μου και εις βάρος του κλάδου. Ο πατέρας μου ασχολούνταν με ασφάλειες, ήταν αναλογιστής. Είχε σπουδάσει αναλογιστική το 1924 και του ανέθεσε, τότε, το ελληνικό κράτος να φτιάξει το ΙΚΑ και τις συλλογικές συμβάσεις, να κάνει τη μελέτη. Δούλευε συνέχεια… Λόγω της δουλειάς του, πήγαμε στην Αίγυπτο, όταν εγώ ήμουν 15 χρονών. Μείναμε ένα χρόνο εκεί και φύγαμε για την Αυστραλία για 12 χρόνια. Φαντάζεσαι τι χρήματα πήρε για την εργασία του στην Αίγυπτο από τους Έλληνες. Ήταν ένας πλούσιος μετανάστης, γιατί στον πόλεμο είχαμε καταστραφεί. Είχε την ασφαλιστική εταιρεία «Ανατολή» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν η πρώτη στην Ελλάδα. Φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη, ήρθαμε στην Αθήνα και μείναμε με τους παππούδες και τις γιαγιάδες στην πλατεία Αμερικής και βιώσαμε τον πόλεμο. Δεν υπήρχε άλλος με τη δουλειά του πατέρα μου στην Ελλάδα.
Δεν μου άρεσε το όνομα Μελπομένη, που πήρα από τη γιαγιά μου. Η μία φίλη μου λεγόταν Καίτη, η άλλη Λιλή (Παπαγιάννη), που ήμασταν συμμαθήτριες κι «έφυγε» νωρίς, μόνη της, είχε κακή ζωή, δεν έζησε ευτυχισμένη, δεν είχε παιδιά…Ήταν πολύ καλό κορίτσι, εξαιρετικός άνθρωπος. Δεν με ενδιέφερε καθόλου να ήμουν ωραία, δεν χρησιμοποίησα πουθενά την ομορφιά μου. Σε ηλικία 28 χρονών έπαιξα στο θέατρο μια 65άρα και χαιρόμουν. Οι ωραίοι ρόλοι είναι οι δύσκολοι, όχι της ωραίας, αλλά οι καρατερίστικοι. Δεν μου λείπει τίποτα, έχω χορτάσει απ’ όλα. Τότε είχαμε γρήγορη αντίληψη οι ηθοποιοί για το έργο που παίζαμε. Τώρα ο καθένας έχει την άποψη του, η οποία, αν όχι λαθεμένη και γελοία, είναι ανορθόδοξη. Σε ηλικία 24 ετών έπαιξα Εκάβη, όπου την είδα να την παίζουν πρόσφατα κι έφυγα από την παράσταση, όπως ο περισσότερος κόσμος. Έκπτωση… Τι είναι αυτή η φτήνια την οποία ζούμε τώρα; Γιατί κάνουμε αυτές τις εκπτώσεις; Δείχνουμε τον πισινό μας για να πετύχουμε; Δεν χρειάζεται.
Έχουμε σταρ σήμερα;
Δεν έχουμε. Είχα τύχη, αν και πόνεσα πάρα πολύ στη ζωή μου, επειδή κουράστηκα, αρρώστησα… Τέσσερις φορές έχω χειρουργηθεί για καρκίνο στον ίδιο μαστό, ώσπου στο τέλος τον «φάγανε» όλο και τη γλίτωσα. Ήταν να τη γλιτώσω. Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου. Ήμουν αρκετά μεγάλη, ο γιος μου είχε μεγαλώσει, η νύφη μου ήταν έγκυος κι εγώ έλεγα: «θεέ μου, να προλάβω να δω το μωρό», μόνο αυτό ήθελα. Τώρα είναι 17 χρονών ο εγγονός μου και μετά ήρθε μια κούκλα εγγονή. Δεν ήθελα να βγάλουν το όνομα μου στην εγγονή μου, γιατί με είχε πολύ πικράνει που με έλεγαν Μέλπω. Για μένα δεν υπάρχει ωραιότερο επάγγελμα από εκείνο του ηθοποιού. Δέκα χιλιάδες φορές να ξαναγεννιόμουν το ίδιο επάγγελμα θα έκανα.
