Οι παίκτες μαζί με τους φιλάθλους, έκαναν μια μεγαλειώδη διαδήλωση.
Ένα μήνα μετά τη μεγάλη νίκη της ΑΕΚ έναντι του Ολυμπιακού σε φιλικό ενόψει της αγωνιστικής περιόδου 1940-41 κι ενώ η ΑΕΚ προηγείται στο πρωτάθλημα, ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα ποδοσφαιρικά σωματεία και οι ενώσεις ανέστειλαν τη λειτουργία τους και τα γήπεδα επιτάχθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής. Το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας οι Ιταλοί το διέλυσαν. Ξήλωσαν τον αγωνιστικό χώρο, έσπασαν τα γραφεία, λεηλάτησαν τις αποθήκες και τα αποδυτήρια και ό,τι βρήκαν όπως παπούτσια, φανέλες, μπάλες και άλλα αντικείμενα τα πούλησαν στη μαύρη αγορά. Ελάχιστα έγγραφα σώθηκαν από ανθρώπους της ομάδας που διακινδύνευσαν τη ζωή τους. Έτσι επιτάχθηκε και το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αρχικά από το Υπουργείο Στρατού, με τους χώρους κάτω από τη Θύρα 13 να χρησιμοποιούνται ως νοσοκομείο, ενώ οι χώροι απέναντι από την Αλεξάνδρας παραχωρήθηκαν στο Εμπειρίκιο Ορφανοτροφείο. Στη συνέχεια ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Βαγγέλης Σταμάτης συμφώνησε με τους Ιταλούς να παραχωρηθεί το γήπεδο στον Παναθηναϊκό για φιλικούς αγώνες και προπονήσεις των αθλητών, αντί ποσοστού επί των εισπράξεων. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί διοργάνωναν φιλικούς αγώνες και τουρνουά και μοιράζονταν ως έπαθλα τα τρόπαια από το μουσείο της ομάδας που στεγαζόταν στο γήπεδο.
Προσπάθεια αναγέννησης του ποδοσφαίρου
Το 1942 ξεκίνησε μια προσπάθεια αναγέννησης του ελληνικού ποδοσφαίρου, με στόχο την ψυχαγωγία του λαού. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η «Ένωση Ελλήνων Αθλητών» που έκανε αγώνες κυρίως για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αξιέπαινη ήταν και η πρωτοβουλία του Πανιωνίου που έδωσε φιλικό παιχνίδι και τα έσοδα πήγαν για την επισκευή του αντιτορπιλικού «Έλλη». Προς το τέλος της Κατοχής αναδιοργανώθηκε και η ΕΠΟ και ξεκίνησε ένα ανεπίσημο πρωτάθλημα, με τελική νικήτρια την ΑΕΚ.
Το «Αντιστασιακό Ντέρμπι» που έγινε διαδήλωση
Την άνοιξη του 1942, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έρχονται αντιμέτωποι σε φιλικό αγώνα στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Τον αγώνα παρακολούθησαν 15.000 θεατές. Μια επιτροπή από ποδοσφαιριστές, ο Τάσος Κρητικός απ τον Παναθηναϊκο, ο Τζανετής και ο Κλεάνθης Μαρόπουλος πήγαν στο γραφείο του Απόστολου Νικολαΐδη, του πρόεδρου του ΠΑΟ και ζήτησαν μέρος από τις εισπράξεις να δοθεί στο νοσοκομείο Σωτηρία για τους ασθενείς από φυματίωση που ανάμεσά τους ήταν και αθλητές. Ο Νικολαϊδης τους ενημέρωσε ότι το γήπεδο αφενός το έχουν επιτάξει οι Γερμανοί, οι οποίοι είχαν σκοπό να κρατήσουν τα κέρδη και αφετέρου είχαν σκοπό να επιβάλλουν ως διαιτητή έναν Αυστριακό αξιωματικό των δυνάμεων Κατοχής. Οι δυο ομάδες αποφάσισαν να μην αγωνισθούν. Έτσι οι παίκτες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο και αντί να ξεκινήσουν τον αγώνα ανέβηκαν στις εξέδρες και εξήγησαν στο κατάμεστο γήπεδο τι είχε συμβεί. Ο κόσμος εξοργίστηκε και όρμησε στον αγωνιστικό χώρο, καταστρέφοντας τα πάντα. Ξερίζωσαν εξέδρες, δοκάρια ενώ ακούγονταν συνθήματα υπέρ των αθλητών και των δύο ομάδων κυρίως υπέρ του Κρητικού που ήταν αρχηγός του Παναθηναϊκού και του Μαρόπουλου, του «ξανθού αετού» της Ένωσης. Τα επεισόδια πήραν έκταση. Οι παίκτες και των δύο ομάδων μαζί με τους φιλάθλους πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της Αθήνας με τελικό προορισμό την Ομόνοια. Ήταν μια μεγάλη διαδήλωση κατά της κατοχής.
Η διαδήλωση διαλύθηκε βίαια. Ο Κλεάνθης Μαρόπουλος θεωρούσε καθοριστικά τα γεγονότα εκείνης της ημέρας αφού συγκεντρώθηκαν όλοι σχεδόν οι ποδοσφαιριστές στην Ε.Ε.Α. και έγινε πρωτάθλημα στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ, που πήραν μέρος όλες οι αθηναϊκές ομάδες με προσωπική ευθύνη των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Το πρωτάθλημα σημείωσε τεράστια επιτυχία, χιλιάδες φίλαθλοι παρακολούθησαν όλους τους αγώνες και οι εισπράξεις έσωσαν πολλούς αθλητές. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν αγώνα που δεν έγινε ποτέ, αλλά αυτό τον έκανε και τόσο σημαντικό…
ΠΗΓΗ: mixanitouxronou.gr
