Η Βαλένθια στην Ισπανία βρέθηκε αντιμέτωποι με ένα πρωτοφανής έντασης καιρικό φαινόμενο που είχε σαν αποτέλεσμα περιοχές να πλημμυρίσουν και πάνω από 200 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.
Το ερώτημα είναι, τι θα συνέβαινε αν έπεφτε στην Αθήνα η βροχή που έπεσε στη Βαλένθια;
Αν έπεφτε και στην Αττική μια ραγδαία βροχή παρόμοια με αυτή στη Βαλένθια, θα είχαμε και στην Αθήνα τεράστιες επιπτώσεις, τόνισε ο καθηγητής Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών, Ευθύμης Λέκκας, που βρίσκεται στη Βαλένθια.
Μιλώντας την Κυριακή στην ΕΡΤ ο κ. Λέκκας τόνισε ότι «αν αυτή η βροχή με αυτήν τη ραγδαιότητα έπεφτε Ζωγράφου, Χαλάνδρι, αν έπεφτε στα Μεσόγεια, αν έπεφτε σε περιοχές οι οποίες είναι καμένες περιοχές, δηλαδή προς το Μαραθώνα, βεβαίως θα είχαμε τεράστιες επιπτώσεις».
Από την αρχαιότητα, στην Αττική υπάρχουν δύο ποτάμια, ο Κηφισός και ο Ιλισός που έχουν παραποτάμους που εξαπλώνονται στις περισσότερες περιοχές του Λεκανοπεδίου.
Η αντιπλημμυρική προστασία της πολυπληθέστερης περιφέρειας της Ελλάδας αποτελεί έναν γρίφο για γερούς λύτες που δεν λύνεται με κλειστές κυβερνητικές συσκέψεις ούτε με πασαλείματα και μπαλώματα τύπου απόφραξη φρεατίων και καθαρισμό ρεμάτων και της κοίτης του Κηφισού.
Πλέον, η κλιματική κρίση προκαλεί φαινόμενα πιο έντονα με αποτέλεσμα τα αντιπλημμυρικά έργα που είχαν γίνει πριν 50 χρόνια να είναι ανεπαρκή. Γεγονός που αποδείχτηκε και στην Βαλένθια αφού τα έργα για το ποτάμι ήταν τα πλέον σύγχρονα της εποχής τους αλλά δεν στάθηκαν αρκετά για να σταματήσουν την καταστροφή.
Το πρόβλημα της κλιματικής κρίσης είναι μεγάλο και σύνθετο και με αστραπιαία ταχύτητα διογκώνεται. Η Μεσόγειος είναι το «hot spot» της κλιματικής αλλαγής και στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι διογκωμένο εξαιτίας της άναρχης δόμησης των πόλεων που είχε ξεκινήσει πριν τον πόλεμο από τον Μεταξά κλείνοντας το τμήμα του Ιλισού ποταμού που διέσχιζε το κέντρο της Αθήνας. Συνεχίστηκε μεταπολεμικά με την αστυφιλία επί Κωνσταντίνου Καραμανλή επί εποχής ΕΡΕ όπου και η χώρα πήρε την απότομη κατηφόρα. Το πράσινο αντικαταστάθηκε από τσιμεντένιους όγκους, τα ρέματα και τα ποτάμια μπαζώθηκαν για να γίνουν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, γενικώς το έδαφος καλύφθηκε από αδρανή υλικά και το χώμα εγκλωβίστηκε κάτω από αυτά με αποτέλεσμα να μην ποτίζεται από το βρόχινο νερό και ο υδροφόρος ορίζοντας να στερεύει, σύμφωνα με το ieidiseis.gr.
Στη Βαλένθια με ανοιχτά τα ρέματα και τα ποτάμια, μέσα σε 33 δευτερόλεπτα, οι δρόμοι έγιναν ορμητικοί χείμαρροι που σκόρπισαν τον θάνατο και την καταστροφή.
Η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ποτάμι
Φαντάζεστε τι θα γίνει στην Αθήνα εάν εκδηλωθεί ένα παρόμοιο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που σήμερα δεν διαρρέεται από ποτάμι!
Μέχρι την Μεταπολεμική Περίοδο διασχίζονταν από τρία μεγάλα ποτάμια (Ιλισός, Κηφισός & Ηριδανός) και επτά παραπόταμους (Λυκόρεμα, Βουρλοπόταμος, Βοϊδοπνίχτης, Κυκλοβόρος, Διαβολόρεμα, Αλασσώνας, Πικροδάφνη). Όλα πλην ενός τμήματος της Πικροδάφνης έκλεισαν ή μπαζώθηκαν και πλέον έχουν γίνει πολυσύχναστοι δρόμοι και λεωφόροι….
Φαντάζεστε τι θα γίνει στην Αθήνα με μια αντίστοιχη μεγάλη νεροποντή ισχύος Daniel στη Θεσσαλία ή Dana στη Βαλένθια….
Και εάν το ακραίο καιρικό φαινόμενο εκδηλωθεί σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής όταν είναι μποτιλιαρισμένος ο Κηφισός και φράξει το ποτάμι που περνάει από κάτω ή δεν αντέξουν τα κρηπιδώματα από την ορμή του νερού και το βάρος των αυτοκινητόδρομου;
Τι θα γίνει στο κέντρο της Αθήνας; Στην Μιχαλακοπούλου, την Βασιλέως Κωνσταντίνου στο ύψος του Χίλτον και του Παναθηναϊκού Σταδίου και στην Καλλιρόης που μέχρι το 1930 περνούσε ο ποταμός Ιλισσός που συγκέντρωνε τα νερά του Υμηττού και ο Μεταξάς τον έκλεισε;
Τι θα γίνει στο Κολωνάκι , το Σύνταγμα , την Μητροπόλεως , την Πειραιώς, την Ιερά Οδό απ´ όπου περνούσε ο Ηριδανός και οι παραπόταμοι του που συγκέντρωναν τα νερά από τον Λυκαβηττό και επιχωματώθηκε στα χρόνια της αστυφιλίας.
Ο Daniel στην Θεσσαλία και η Dana στην Βαλένθια υπαγορεύουν ότι οι πόλεις θα πρέπει να επιστρέψουν στην πρότερη φυσική τους μορφή, με λιγότερο τσιμέντο και περισσότερο χώμα , με δέντρα και ποτάμια… Κεντρικοί δρόμοι που κάποτε ήταν ποτάμια και παραπόταμοι να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή με πολεοδομικές και αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις.
Εδώ και χρόνια από την εποχή του Τρίτση και του Μάνου σχεδιάζεται η διάνοιξη του Ιλισού ποταμού επί της Καλλιρρόης. Φανταστείτε την Αθήνα εικαστικά και λειτουργικά με ανοιχτό το ποτάμι του Ιλισσού απο το ύψος του Χίλτον , να κατεβαίνει την Βασιλέως Κωνσταντίνου όπου να συγκεντρώνει και τα νερά του λόφου Πακρατίου στο ύψος του Βατραχονησίου (άγαλμα Τρούμαν) , να περνάει μπροστά απο το Παναθηναϊκό Στάδιο, να κατευθύνεται προς την Καλλιρόης, να διασχίζει την Θησέως στην Καλλιθέα και να εκβάλει στον φαληρικό όρμο.
Και μην σπεύσετε να πείτε ότι αιθετοβατεί όποιος φτιάχνει τέτοια σχέδια στο μυαλό του.
Τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Για την επόμενη τριαντακονταετία η Αθήνα έχει ανάγκη απο τσάπες και όχι απο μπετονιέρες…
