Εγκαταλείπει την Ελλάδα ο τραγουδιστής
Αλκίνοος Ιωαννίδης και Αχιλλέας Μπέος συγκρούστηκαν με αφορμή τις καταστροφές στον Βόλο.
Αρχικά ο τραγουδιστής χαρακτήρισε «ανεκδιήγητο» τον δήμαρχο Βόλου κατηγορώντας τον ότι για να τον γράψουν οι κάμερες ανέβηκε σε μπουλντόζα και «φώναζε στην ερημιά εκεί που δεν υπήρχε άνθρωπος, “ήρθε το φαΐ και το νερό! Ελάτε να πάρετε”».
Ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, δεν άφησε αναπάντητες τις δηλώσεις του τραγουδοποιού και μέσα από ανάρτηση στο Facebook έκανε λόγο για «πάλαι ποτέ τροβαδούρο» και «ευαισθητούλη». Μάλιστα βγήκε στον ΑΝΤ1 και τον χαρακτήρισε «νούμερο».
Η κόντρα των δύο κρατά από το 2020, όταν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης τάχθηκε στο πλευρό των κατοίκων του χωριού Σταγιάτες στο Πήλιο, οι οποίοι μέσω ψηφίσματος αποφάσισαν να διαχειρίζονται μόνοι τους την υδροδότηση του χωριού τους.
«Ποτέ κανείς τους δεν διανοήθηκε να το εκμεταλλευτεί οικονομικά και θα αγωνιστούν μέχρι τέλους ώστε να συνεχίζει να τρέχει ελεύθερα και για τις επόμενες γενιές», είχε πει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης από το χωριό των Σταγιατών.
Τότε, ο Αχιλλέας Μπέος επιτέθηκε τόσο στον Αλκίνοο Ιωαννίδη και όσους τον στήριξαν χαρακτηρίζοντάς τους γραφικούς και Φιλιππινέζες, στρατιωτάκια του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετακομίζει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μετά την κόντρα και το τελευταίο επεισόδιο αυτής, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μετακομίζει με την σύζυγό του Ξανθίππη και τις τρεις κόρες του στην Κύπρο, όπως είπε σε συνέντευξή του στο News247.
Ο τραγουδιστής γεννήθηκε στη Λευκωσία από Ελληνοκύπριο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Εκεί έζησε τα πρώτα 20 χρόνια της ζωής του, ενώ το 1989, μετά τη στρατιωτική του θητεία, έφυγε για την Ελλάδα για να σπουδάσει με υποτροφία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και τα επόμενα χρόνια έχτισε την καριέρα του στη μουσική.
Τα τελευταία 5 χρόνια, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ζούσε στο Πήλιο, το οποίο αγαπάει πολύ, μαζί με την οικογένειά του.
Τι είπε για την απόφασή του να πάει στην Κύπρο
Σου λείπει η Κύπρος; Θα επέστρεφες σε αυτήν;
Παρόλο που είμαι μισός Κύπριος, αφού η μητέρα μου είναι Σαλονικιά, αγαπώ την Κύπρο βαθιά και καθοριστικά για την ύπαρξή μου. Δεν αισθάνομαι ότι έφυγα ποτέ. Τριάντα τέσσερα χρόνια τώρα, επιστρέφω μέσα μου καθημερινά στο πληγωμένο μου νησί. Αυτές όμως τις μέρες επαναπατρίζομαι κυριολεκτικά. Το κάνω με βαθιά συγκίνηση, τόσο για όσα ξαναβρίσκω εκεί, όσο και για τους φίλους, την κοινότητα και τα τοπία που αφήνω στο Πήλιο, το οποίο όμως θα επισκέπτομαι όσο ο αγώνας των Σταγιατών συνεχίζεται.
Ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα θα βρίσκομαι πολύ συχνά, οπότε πιστεύω πως δε θα μου λείψει. Η φύση της εργασίας μου άλλωστε, όπως και ο χαρακτήρας μου, δεν επιτρέπουν κάποιον πραγματικά μόνιμο τόπο διαμονής. Χαίρομαι πάντως που επιστρέφω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου φέρνοντάς της την οικογένεια που δεν είχα όταν έφευγα. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά μου να τη γνωρίσουν και να τη ζήσουν, πριν ανοίξουν τα φτερά τους και αφήσουν το σπίτι. Εύχομαι να τα στερεώσει όπως στερέωσε και μένα. Άλλες προσδοκίες δεν έχω από αυτήν. Μόνο ευγνωμοσύνη.
