Δε γίνονται αυτά. Γίνονται;
Η Αμερική βρίσκεται σε μια ιδιαιτέρως ταραχώδη προεκλογική περίοδο, καθώς λίγο καιρό μετά την επίθεση δολοφονίας εις βάρος του Ντόναλντ Τραμπ ήρθε η παραίτηση του Τζο Μπάιντεν από την εκ νέου διεκδίκηση του χρίσματος. Ως γνωστόν τη θέση του εν ενεργεία προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών στον αγώνα για την προεδρία πήρε η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις και, αίφνης, κάτι φάνηκε ν’ αλλάζει προς το καλύτερο στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών.
Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ ιδίως από την επίθεση που του έγινε και μετά έπαιζε… μόνος του. Η νίκη του θεωρούνταν κάτι παραπάνω από βέβαιη, καθώς ο Μπάιντεν είχε μία κάκιστη εμφάνιση στο μεταξύ τους debate κι έχανε τον έναν υποστηρικτή μετά τον άλλον.
Ωστόσο η (ορθή) απόφασή του να κάνει πίσω και να παραχωρήσει το βήμα στην αντιπρόεδρό του έφερε αέρα αλλαγής και, μαζί, συγκρατημένη αισιοδοξία. Και, μάλιστα, αυτή η αισιοδοξία δεν είναι καθόλου «παράλογη». Το αντίθετο: στις τελευταίες δημοσκοπήσεις επί αμερικανικού εδάφους η Χάρις προηγείται με μικρή διαφορά του Τραμπ.
Φυσικά κανείς θα πει πως η διαφορά τους είναι στα όρια του στατιστικού λάθους και πως στις επτά «αμφίρροπες πολιτείες», όπως τις χαρακτηρίζουν οι δημοσκόποι, οι ψηφοφόροι φαίνεται να προτιμούν τον Τραμπ, όμως…
Όμως και πάλι, η Χάρις φαίνεται να μετέτρεψε μία σίγουρη ήττα σε «μάχη».
Το μεταξύ τους debate στις 10 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό…
