Και πώς να μην τα τρίβει, δηλαδή;
Αβρόχοις ποσί.
Έτσι πέρασε- χωρίς σημαντικές «πληγές» για την παράταξή του- το κάκιστο πρώτο τρίμηνο της δεύτερης τετραετίας της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε ό,τι έχει να κάνει το ποσοστό της και την εμπιστοσύνη του κόσμο στην κυβέρνηση.
Παρά το γεγονός πως συνέβησαν τα χίλια μύρια όσα και η ακρίβεια καλπάζει σε ιστορικό υψηλό, ο πρωθυπουργός βλέπει ότι παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στη χώρα, μιας και οι αντίπαλοί του αδυνατούν να εκμεταλλευτούν τις (όποιες) ευκαιρίες τους δίνει.
Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. από την στιγμή που η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή Κασσελάκη είναι αυτή που είναι, ενώ το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να μπορεί να «κλέψει» σημαντικό μερίδιο της πίτας που αφήνουν τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση.
Κι αυτό φαίνεται και από το τι κάνει το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και το (ανεβασμένο, αλλά όχι τόσο ανεβασμένο όσο θέλουν να περνάει προς τα έξω) ΚΚΕ: θέλοντας αμφότεροι να… τσιμπήσουν ό,τι περισσότερο μπορούν από την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αρχίσει να στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλον.
Αυτό κατέστη εμφανές γι’ ακόμα μία φορά προσφάτως με αφορμή την πρόταση για εξεταστική προανακριτική επιτροπή για τα Τέμπη, όπου τα δύο κόμματα αντάλλαξαν επιθετικές ανακοινώσεις με φόντο, φυσικά, την 2η θέση στις ευρωεκλογές.
Και όσο «τρώγονται» οι υπόλοιποι, τόσο περισσότερο θα τρίβει τα χέρια του ο Μητσοτάκης…
