Το καλοκαίρι ήταν κάτι που το βλέπαμε σε καθημερινή βάση: οι προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική μεσόγειο με τις παράλογες απαιτήσεις της και τον Ερντογάν να «εκλιπαρεί», σχεδόν, για ένα θερμό επεισόδιο αποτελούσαν, από ένα σημείο και μετά, «μια από τα ίδια».
Τα πράγματα έδειξαν να ομαλοποιούνται προς τα τέλη του Σεπτέμβρη, όταν θα καθόμασταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όμως η κατάσταση… στράβωσε. Μετά, όπως είναι απολύτως λογικό, η τρομακτική επέλαση του κορωνοϊού και το σαρωτικό δεύτερο κύμα του έβαλε τα πάντα στον πάγο.
Ή, τουλάχιστον, αυτή την αίσθηση είχαμε. Μόνο που αποδείχτηκε πως ήταν ψευδαίσθηση: οι γείτονές μας συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο, με τη μία παράνομη NAVTEX να διαδέχεται την άλλη.
Αυτό που συνέβη, ωστόσο, το Σάββατο (14/11) είναι άκρως ανησυχητικό: το Oruc Reis έφτασε απέναντι από το Φαληράκι της Ρόδου, λιγότερο από 20 μίλια ανατολικά του ελληνικού νησιού!
Νωρίτερα, μάλιστα, ο Τούρκος πρόεδρος είχε φροντίσει να τραβήξει ακόμα περισσότερο το νησί, καθώς επισκέφτηκε τα κατεχόμενα Βαρώσια, με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών να καταδικάζει την κίνησή του λέγοντας:
«Η ενέργεια αυτή προστίθεται στην συνεχή και αυξανόμενη κλιμάκωση της τουρκικής παραβατικής συμπεριφοράς στην Ανατολική Μεσόγειο. Την καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και αναμένουμε να συζητηθεί ενδελεχώς στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο».
Είναι σαφές, πλέον, πως ο Σουλτάνος δεν καταλαβαίνει ούτε από πανδημίες ούτε από τίποτα. Μοναδικός του στόχος είναι να προκαλεί συνεχώς, μέχρις ότου να επιτύχει τον στόχο του.
Ή μέχρι κάποιος να τον βάλει στη θέση του- πρωτίστως σε διπλωματικό επίπεδο…
