Τεράστια πολιτική θύελλα έχει ξεσηκώσει η δημοσιοποίηση της λίστας με τα χρήματα που έλαβαν τα ΜΜΕ από την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι» την περίοδο της κρίσης του κορωνοϊού. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο Θανάσης Μαυρίδης ήταν από τα πρόσωπα που βρέθηκαν στο επίκεντρο κριτικής.
Ένα τουίτ του Κώστα Βαξεβάνη ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει πλήθος αρνητικός σχολίων εναντίων του. Η αναφορά του στον Μωυσή σε ένα κείμενό του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον έφερε στο στόχαστρο πολλών.
Με κείμενό του στην ιστοσελίδα liberal ο εκδότης απαντά σε όλα. Χαρακτηρίζει «συκοφάντη» τον Κώστα Βαξεβάνη ενώ κάνει λόγο για «αλητεία» και «υπόκοσμο».
Αναλυτικά όσα αναφέρει:
«Ο Μητσοτάκης καλείται ως άλλος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι έναν τυραννισμένο λαό στη γη της επαγγελίας». Κι αμέσως βγήκε η «ετυμηγορία»: Ο Μαυρίδης είπε τον Μητσοτάκη Μωυσή. Από το «καλείται» ταξίδευσαν στο «ο Μητσοτάκης τα κατάφερε». Τόση αγωνία για να μην τα καταφέρει; Ας σωθεί η χώρα από τα αδιέξοδά της και το συζητάμε! Και Μωυσής και Ηρακλής και εθνικός ηγέτης. Κι ύστερα ήρθε η ολοκλήρωση της πολιτικής αλητείας: Υιοθέτησαν την ανάρτηση ενός συκοφάντη, ότι ο Μαυρίδης πήρε 323.000 από το πρόγραμμα «μένω σπίτι». Τόσο μίσος; Τόση ψευτιά;
Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι. Εδώ αποδείχτηκε ότι σε κρίσιμες φάσεις οι άνθρωποι φώναζαν την «τύπισσα» για να της εξηγήσουν δύο ή τρία φωνήεντα. Κανονικός υπόκοσμος. Συμμορία.
Εδώ πήγαν να βάλουν φυλακή με στημένο κατηγορητήριο δέκα πολιτικούς τους αντιπάλους. Στον δημοσιογράφο και εκδότη Μαυρίδη θα κόλλαγαν; Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της εκστρατείας απέδειξε ότι έλεγαν ψέματα. Θα μπορούσαν να με έχουν ρωτήσει. Θα τους το έλεγα από την αρχή. Αλλά ο στόχος τους δεν ήταν η αλήθεια, αλλά η ουσιαστική μου επαγγελματική εξόντωση. Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία.
Το Liberal.gr πήρε το ποσό των 120.000 ευρώ και ο Φιλελεύθερος των 60.000 ευρώ. Είναι δύο ξεχωριστά μαγαζιά που απασχολούν συνολικά 95 μισθωτούς και συνεργάτες. Είναι δύο μαγαζιά με συνολικό τζίρο 3,2 εκατομμύρια ευρώ που «κτίστηκε» επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως με έσοδα από τον ιδιωτικό τομέα. Όταν υπήρχαν κρατικές καμπάνιες, αλλά το liberal ήταν μονίμως εκτός. Οι ευαίσθητοι του διαδικτύου και οι φίλοι δημοσιογράφοι, υπέρμαχοι της Ελευθεροτυπίας, δεν ρώτησαν την τότε κυβέρνηση «γιατί»…
Επίσης, οι φίλοι συνάδελφοι που σήκωσαν την σημαία για το Liberal και τον Φιλελεύθερο δεν μας έχουν πει στα δικά τους μαγαζιά τι συνέβη στην εποχή του Κορονοϊού. Αν δηλαδή οι εργοδοσίες τους τους έβγαλαν σε… αγρανάπαυση, με το δημόσιο να πληρώνει τον μισθό τους και οι εφημερίδες τους να βγαίνουν κανονικά. Αν, λέμε αν, συνέβη κάτι τέτοιο, μιλάμε για απάτη. Κανονικότατη. Καταλαβαίνω. Από την μία οι δύσκολες περιστάσεις της αγοράς και από την άλλη οι απαιτήσεις των κομματικών φίλων. Αν πάντως είχαμε ακολουθήσει κι εμείς παρόμοιες πρακτικές θα είχαμε εξασφαλίσει τουλάχιστον 100.000 ευρώ. Ίσως μας το… φυλάγανε! Λεπτομέρειες στην αρένα της λάσπης.
Δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω. Αυτές τις ημέρες έφτασαν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο πολλά υβριστικά μηνύματα.
Είδα στο διαδίκτυο πολλές αναρτήσεις στηριζόμενες σε ένα ψεύδος. Δεν περίμενα από τα παιδιά του Κολεγίου να υπερασπιστούν βασικές αρχές μιας ελεύθερης κοινωνίας. Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες. Όπως δεν είχα (και δικαίως όπως αποδείχτηκε) και όταν μία σύμβουλος της κυρίας Δούρου μας αποκάλεσε «πουτανάκια των δανειστών». Ποιος αποδείχτηκε «πουτανάκι των δανειστών και ποιος όχι» είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Έχω πάρει απόφαση ότι σε αυτή την διαδρομή η μοναξιά είναι ο πιο πιστός σύντροφος.
Θέλω πάντως να ευχαριστήσω δημόσια τον πρώην πρόεδρο του Ισραηλιτικού Συμβουλίου, τον κ. Μίνο Μωυσή, επειδή ήταν από τους λίγους που υπερασπίστηκαν το αυτονόητο: «Αν κανείς κάνει τον κόπο να ψάξει στο internet, θα βρει χιλιάδες, κυριολεκτικά, άρθρα από πανεπιστήμια, ερευνητές και γκουρού της ηγεσίας που αντλούν υλικό από την προσωπικότητα και τα ηγετικά χαρακτηριστικά του Μωυσή για να εντοπίσουν αρχές, στρατηγικές, μεθοδολογίες και τακτικές ηγεσίας. Και όχι, το μεγαλύτερο ηγετικό προσόν του Μωυσή, δεν ήταν το άνοιγμα της Ερυθράς θάλασσας για να περάσει ο λαός που κυνηγούσαν οι Αιγύπτιοι. Ήταν ότι, παρότι ο ίδιος μεγαλωμένος στην άνεση και την πολυτέλεια του παλατιού των Φαραώ και έχοντας εξασφαλίσει προνόμια και μια ζηλευτή ζωή, ήρθε σε ρήξη με το κατεστημένο, συνέλαβε την ιδέα της εξόδου οραματιζόμενος την ελευθερία του λαού, διαπραγματεύτηκε για αυτήν με τον Φαραώ και όταν δεν βρήκε ειρηνική λύση δεν δίστασε να επιλέξει τη σύγκρουση, δεν έκρυψε από το λαό του τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν στο δρόμο, επέμενε, και απέναντι σε κάθε εμπόδιο υλοποίησε το σχέδιό του για την έξοδο».
Εικόνα 1η. Η εφημερίδα Φιλελεύθερος και το Liberal.gr γράφουν: «Οι Εβραίοι χρειάστηκε να περάσουν την Ερυθρά θάλασσα για να ξεφύγουν από τους Αιγύπτιους. Ο Κυριάκος καλείται ως νέος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι ένα τυραννισμένο λαό στη γη της επαγγελίας».
Όταν λοιπόν κάποιος επικαλείται την ηγετική φυσιογνωμία του Μωυσή για να προσομοιάσει τι απαιτεί η σύγχρονη ηγεσία από ένα πολιτικό σε δύσκολες καταστάσεις, κάνει κάτι που γίνεται συχνά στην επικοινωνία. Δημιουργεί ένα υψηλό και γνωστό standard και θέτει τον πήχη της προσπάθειας και της δέσμευσης που απαιτεί από αυτόν η πραγματικότητα”.
Για τα υπόλοιπα, για την πηγή του οργανωμένου ψεύδους, η συνέχεια στα Δικαστήρια.
