Όλα ή τίποτα...
Είναι κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό, όμως η πανδημία του κορωνοϊού πήγε πίσω τα πάντα, με αποτέλεσμα να πάρει η… μπάλα και την πολιτική, μιας και, ορθώς, η δημόσια υγεία προέχει.
Ωστόσο, το μεσημέρι της Παρασκευής (26/6) συνέβη: ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον Ταγίπ Ερντογάν και συνομίλησαν, όπως ανέφερε η επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε «για τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού και τις προσπάθειες αντιμετώπισής τους, καθώς και για ζητήματα που συνδέονται με το άνοιγμα των συνόρων και την αποκατάσταση των τουριστικών ροών. Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Ερντογάν συμφώνησαν να διατηρήσουν ανοικτούς τους διμερείς διαύλους επικοινωνίας».
Φυσικά, το πρώτο το οποίο μπορεί να σταθεί κανείς είναι το προφανές: πως οι δύο ηγέτες εξέφρασαν ο ένας στον άλλον τις απόψεις του για την αποκατάσταση των τουριστικών ροών και το άνοιγμα των συνόρων, καθώς βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση λόγω Covid-19 και η αυξημένη προσοχή σ’ αυτά τα ζητήματα είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
Ωστόσο, εκείνο στο οποίο αξίζει ν’ αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο είναι η τελευταία πρόταση της ανακοίνωσης: Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Ερντογάν συμφώνησαν να διατηρήσουν ανοικτούς τους διμερείς διαύλους επικοινωνίας- πράγμα που σημαίνει πως η κουβέντα έγινε σε καλό, προφανώς, κλίμα με τους ισχυρούς άνδρες Ελλάδας και Τουρκίας να θέτουν επί τάπητος κι άλλα ζητήματα που κάνουν… τζιζ και, το κυριότερο, να δεσμεύονται πως πρέπει να υπάρξει και συνέχεια σ’ αυτού του είδους την επικοινωνία τους, κρατώντας ανοιχτές τις «γραμμές».
Η Ελλάδα, κατά την πάγια τακτική της, δείχνει εκ νέου ένα πιο φιλικό πρόσωπο στην Τουρκία, η οποία δεν σταματάει ποτέ την προκλητική ρητορική και τις (ανεδαφικές) συζητήσεις περί… επέκτασης στο Αιγαίο.
Κι εδώ γεννάται το μεγάλο ερώτημα: είναι καλό το να προσπαθείς- σωστά από την πλευρά σου- να συνομιλείς φιλικά με τον Ερντογάν ή ο Σουλτάνος θα προσπαθήσει γι’ ακόμα μία φορά να το εκμεταλλευτεί και να «αντεπιτεθεί» σε ανύποπτη στιγμή;
Το (εγγύς) μέλλον θα δείξει…
