Αναμενόμενο μεν, στενόχωρο δε...
Τα δύο «αδιαπραγμάτευτα» θέματα αναφορικά με τον κορωνοϊό στην Ελλάδα είναι τα εξής: 1) Η χώρα μας τα πήγε αρκετά καλά (λόγω και των όσων τραγικών προηγήθηκαν σε Ιταλία και Ισπανία) στην αντιμετώπιση του Covid-19, εφαρμόζοντας πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά τα αυστηρά μέτρα και 2) Εδώ και περισσότερο από ένα μήνα υπάρχει μια πρωτοφανής χαλάρωση- δυστυχώς απ’ όλες τις πλευρές…-, λες και η πανδημία αποτελεί οριστικά παρελθόν.
Η λογική «συνέχεια» αυτού του 2 είναι η αύξηση των ημερήσιων κρουσμάτων, με το νούμερο να κυμαίνεται εκεί γύρω στο 20+ και την Ξάνθη να αντιμετωπίζει αυτή την στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ωστόσο, όπως έδειξε η σημερινή ενημέρωση από τον ΕΟΔΥ, αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται ορατό το μεγαλύτερο, ενδεχομένως, πρόβλημα που θ’ αντιμετωπίσει η Ελλάδα από δω και στο εξής, δεδομένου ότι προσπαθεί- κι εν μέρει δικαιολογημένα, καθώς πρέπει να «κινηθεί» η οικονομία- να τονώσει όσο μπορεί την τουριστική σεζόν της.
Και αναφερόμαστε, φυσικά, στα εισαγόμενα κρούσματα, τα οποία το Σάββατο (20/6) ήταν περισσότερα από τ’ αντίστοιχα καταγεγραμμένα στην Ξάνθη: τα 8 από τα 19 σημειώθηκαν στην ακριτική πόλη (3 εξ αυτών στο Δήμο Μύκης και μόλις 1 στον σφόδρα πληγέντα Εχίνο), 1 στην Πέλλα, 1 στην Αθήνα και 9 ήταν εισαγόμενα (7 από πτήσεις εξωτερικού και δύο οδικώς).
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, πως ο φόβος για την περαιτέρω εξάπλωση του ιού στη χώρα εξαιτίας των φορέων που έρχονται από το εξωτερικό για διακοπές στη χώρα μας είναι κάτι παραπάνω από πραγματικός.
Γι’ αυτό, οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαίτερα τον συγκεκριμένο τομέα, μιας και ουδείς θέλει να σκέφτεται πως ο τουρισμός θ’ αποτελέσει πληγή για το σύστημα υγείας της Ελλάδας.
