Το μεγάλο ερώτημα όλων, πια...
Δε χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της πολιτικής σκηνής ή των διεθνών θεμάτων προκειμένου να καταλάβει το προφανές- αυτό, δηλαδή, που απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα εντόνως: η κατάσταση στη Μεσόγειο είναι έκρυθμη, ιδίως μετά τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη Λιβύη.
Φυσικά, άπαντες- ακόμα κι αν κάποιος είναι ο μεγαλύτερος… φαν της Τουρκίας- καταλαβαίνουν πως πρώτιστο ρόλο γι’ αυτή την κατάσταση παίζει η συνεχιζόμενη προκλητικότητα του Ερντογάν, ο οποίος συνεχίζει τις απειλές προς πάσα κατεύθυνση, διεκδικώντας πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν στους γείτονές μας.
Αυτή την τουλάχιστον «περίεργη» συνολική εικόνα σχολίασε σ’ εκτενές του δημοσίευμα το Bloomberg, στο οποίο γίνεται εμβριθής ανάλυση των όσων συμβαίνουν στη Μεσόγειο και καταλήγει στο συμπέρασμα πως ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι καθόλου απίθανο.
Γράφει χαρακτηριστικά: «H ΕΕ είναι τρομοκρατημένη μπροστά σε ένα ενδεχόμενο νέο μεταναστευτικό κύμα από τις Βρυξέλλες και αυτός ο φόβος βρίσκεται πίσω από την πολιτική της Ένωσης αναφορικά με τη Λιβύη και την Τουρκία. Ωστόσο το μπλοκ ενδεχομένως θα πρέπει να επεκτείνει τη λίστα με τις ανησυχίες του. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα εκδώσει άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι θα αρχίσει εξορυκτικές εργασίες, πιθανότατα σε ύδατα που η Ελλάδα θεωρεί ως δικά της σύμφωνα με τις συμβάσεις του ΟΗΕ.
Για την Αθήνα μια τέτοια κίνηση θα ξεπερνούσε τα όρια και ακόμη δήλωση Συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ένα διπλωματικό διάβημα δεν θα μπορούσε να την σταματήσει. Ο Eλληνας πρωθυπουργός δεν θα είχε πολλά περιθώρια, δηλαδή ή να εμποδίσει τα τουρκικά γεωτρύπανα ή να διακινδυνεύσει την πολιτική αυτοκτονία του. Και μετά τι;
Όσοι ανακαλούν στη μνήμη τους τον Ιανουάριο του 1996 (σ.σ. τα Ίμια, δηλαδή) γνωρίζουν ότι άσχημα πράγματα δεν συμβαίνουν πάντα κατόπιν σχεδίου. Χρειάζεται έναν λάθος υπολογισμό ή ένα στραβοπάτημα, ώστε να οδηγηθεί η κατάσταση στην καταστροφή.»
