«Οι αμοιβές πια είναι το ένα δέκατο, αυτών που παίρναμε κάποτε και μάλιστα για επταπλάσιο όγκο δουλειάς» λέει ο Στράτος Τζώρτζογλου.
Είχες να παίξεις σε Ελληνική σειρά από το 2001. Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στην τηλεόραση 18 χρόνια μετά;
Σε επίπεδο παραγωγής υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Στις σειρές που γυρίζονταν τη δεκαετία του 90, χρειαζόμασταν έντεκα μέρες για να γυρίσουμε ένα επεισόδιο. Τώρα σε μιάμισι εβδομάδα γυρίζουμε επτά επεισόδια. Ο ηθοποιός πια είναι μαραθωνοδρόμος γιατί πρέπει να έχει την αντοχή να βγάλει ένα μεγάλο όγκο σκηνών σε πολύ μικρό διάστημα.
Πρέπει να είναι τέρας μνήμης και να φωτογραφίζει ουσιαστικά τις σκηνές που του δίνουν, γιατί γίνεται μία μόνο τεχνική πρόβα, όπου καλείται να επεξεργαστεί και τις διακυμάνσεις του ρόλου και ξεκινάει το γύρισμα.
Επίσης, οι αμοιβές που δίνονταν 18 χρόνια πριν είναι σαν ένα όνειρο που έσβησε για πάντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβα τα πολύ υψηλά κασέ που δίνονταν στους ηθοποιούς, γιατί σταμάτησα την τηλεόραση πριν την εποχή της άνοιξης. Το μεγάλο μπαμ στα κασέ των ηθοποιών έγινε από το 2002 και μετά. Παρόλα αυτά, θεωρούμαι ακριβοπληρωμένος σε σχέση με σημερινά δεδομένα.
Ο Απόστολος Γκλέτσος είχε πει σε συνέντευξή του ότι πριν από την κρίση οι πρωταγωνιστές έπαιρναν 10.000 ευρώ το επεισόδιο. Υπήρξες ένας από αυτούς τους ηθοποιούς;
Ο Απόστολος Γκλέτσος μπορεί και να τα πήρε αυτά τα χρήματα. Δεν γνωρίζω τις οικονομικές συμφωνίες που έκανε ο καθένας ούτε ποια ήταν τα κασέ των ακριβοπληρωμένων ηθοποιών. Δεν θα ήθελα να πω σε μία συνέντευξη τι χρήματα έπαιρνα. Αλλά οι αμοιβές πια είναι το ένα δέκατο, αυτών που παίρναμε κάποτε και μάλιστα για επταπλάσιο όγκο δουλειάς.
Τώρα ζούμε στην εποχή της ταπεινότητας που χρειάζεται αυτοθυσία από τους ηθοποιούς για να γυριστεί ένα σίριαλ με σωστές προδιαγραφές, όπως είναι η «Γυναίκα χωρίς όνομα». Στην περίοδο της κρίσης όλοι οι ηθοποιοί μειώσαμε τις απαιτήσεις μας. Δεν υπάρχουν πια σταρ, παρά μόνο συλλογική δουλειά.
