Το να βρείτε τις κατάλληλες λέξεις για να αντιμετωπίσετε τις διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές του παιδιού σας καθώς αυτό μεγαλώνει δεν είναι πάντα κάτι εύκολο.
Τα παιδιά μαθαίνουν ακόμα τον κόσμο, το σώμα και κυρίως τα συναισθήματά τους τα οποία είναι ακόμη πολύ ευαίσθητα. Για να τα καθοδηγήσουμε σωστά θα πρέπει όχι μόνο να κάνουμε τις σωστές πράξεις αλλά να χρησιμοποιούμε και τις σωστές φράσεις.
Υπάρχουν κάποιες φράσεις που είναι πολύ καθημερινές και συνηθισμένες αλλά που καλό είναι να τις αποφεύγουμε αφού το τελικό μήνυμα μπορεί να είναι το αντίθετο από αυτό που θέλουμε να μεταδώσουμε στο παιδί.
«Είσαι εντάξει;»
Τα νήπια είναι γνωστό ότι πέφτουν και χτυπάνε συχνά. Μια απλή πτώση και μια γρατσουνιά στο γόνατο μπορεί να είναι για αυτά το τέλος του κόσμου. Στο παρελθόν έχουμε βιώσει και εμείς τα ίδια συναισθήματα και τότε ήταν μεγάλη υπόθεση για εμάς. Τα παιδιά μας αισθάνονται πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε μια γρατσουνιά ως μια… σοβαρή ασθένεια, αλλά θα πρέπει να της δώσουμε την ανάλογη σημασία χωρίς να μειώνουμε αυτό που νιώθει το παιδί.
«Σταμάτα να κλαις!»
Μια τέτοια προτροπή μπορεί να κάνει τα παιδιά να σκεφτούν ότι το κλάμα είναι λάθος. Καλό είναι να συζητήσουμε μαζί του και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους λόγους που το έκαναν να κλαίει. «Ξέρω ότι είσαι λυπημένος/η, έλα να το συζητήσουμε..» θα ήταν μια καλή προσέγγιση δίνοντας ταυτόχρονα στο παιδί το μήνυμα ότι είναι φυσιολογικό και αποδεκτό να δείχνει τα συναισθήματά του και με το κλάμα.
«Γιατί το έκανες αυτό;»
Το να σας κλειδώσει το παιδί σας έξω από το σπίτι μπορεί για αυτό να είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι ή μπορεί απλά να γύρισε το κλειδί χωρίς να γνωρίζει τις συνέπειες. Εάν ο στόχος σας είναι να διδάξετε την αιτία και το αποτέλεσμα στο παιδί σας τότε προσπαθήστε να δείξετε τι συμβαίνει όταν κάνουν κάτι που δεν θέλετε να κάνουν.
«Δεν χρειάζεται να φοβάσαι»
Ακριβώς επειδή λέτε σε κάποιον να μην αισθάνεται κάτι, δεν σημαίνει ότι μπορεί κιόλας να το κάνει. Αν το παιδί σας έρχεται σε εσάς και λέει ότι φοβάται μιλήστε για αυτούς του τους φόνους. Μην μειώνετε τα συναισθήματά του αλλά βεβαιώστε το ότι είστε εκεί και θα το προστατεύσετε.
«Αυτό συμβαίνει όταν εσύ …»
Όταν το παιδί κουνιέται με την καρέκλα του και τελικά πέφτει αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει τη συνέπεια της λάθος πράξης του. Δεν είναι ανάγκη να το γεμίζετε και με ενοχές. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβετε πρέπει μόνο να γνωρίζουν ότι είναι εκεί για να τα προστατεύσουν και να τα «σηκώσουν» όταν κάνουν έναν λάθος.
«Να δεις τι θα γίνει όταν έρθει η μαμά / ο μπαμπάς το σπίτι!»
Με τον τρόπο αυτό κάνετε τον άλλον γονέα συνώνυμο του φόβου και τις τιμωρίας και τον απομακρύνεται από το παιδί. Τα παιδιά μας θέλουμε να μας σέβονται και όχι να μας φοβούνται. Συζητήστε με τον / την σύζυγό σας και αποφασίστε κοινές, κατάλληλες μεθόδους πειθαρχίας.
Πηγή: mothersblog.gr
