Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο κορυφαίος Ελβετός ηθοποιός Μπρούνο Γκαντς. Όπως ενημέρωσε τα μέσα ο εκπρόσωπός του βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Ζυρίχη.
Ο διάσημος καλλιτέχνης είχε συνεργαστεί με αρκετούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κόσμου, όπως ο Βιμ Βέντερς, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Ερίκ Ρομέρ, ο Βέρνερ Χέρτζογκ και ο δικός μας Θόδωρος Αγγελόπουλος. Είχε παίξει σε δύο ταινίες του Έλληνα δημιουργού, το περίφημο «Μία αιωνιότητα και μία μέρα (1998) και το τελευταίο του φιλμ «Η σκόνη του χρόνου».
Ως έφηβος παράτησε το σχολείο για να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής, ενώ εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο. Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε το 1960 με την ταινία «Der Herr mit der schwarzen Melone». Σύντομα, όμως, επικεντρώθηκε στο θέατρο. Άρχισε να συνεργάζεται με τον Πέτερ Στάιν, συμμετέχοντας στα έργα Τορκουάτο Τάσσο (1969) του Γκαίτε, «Βάκχαι» (1973) του Ευριπίδη, «Παραθεριστές» (1973) του Μαξίμ Γκόρκι κι άλλα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο βραβευμένος ηθοποιός ξεκίνησε να παίζει σε ορισμένες σημαντικές ταινίες. Το 1978 πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση σε αγγλόφωνη ταινία, στο «Ανθρωποκυνηγητό σε δύο ηπείρους» (1978) του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ, όπου συμπρωταγωνίστησε με τους Λόρενς Ολίβιε και Γκρέγκορι Πεκ.
Το 1987, ο Γκαντς πρωταγωνίστησε στην ταινία «Τα φτερά του έρωτα», σε σκηνοθεσία του Βιμ Βέντερς, στην οποία παρέδωσε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του. Στη συνέχεια, επανέλαβε τον ίδιο ρόλο στο σίκουελ «Τόσο μακριά, τόσο κοντά!» (1993).
Η επόμενη μεγάλη του ταινία ήταν η «Μία αιωνιότητα και μία ημέρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η οποία βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ακολούθησε η ιταλική «Ψωμί και τουλίπες» (2000) του Σίλβιο Σολντίνι, για την οποία ο Γκαντς κέρδισε το Νταβίντ ντι Ντονατέλλο Α΄ Ανδρικού Ρόλου.
Αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη κινηματογραφική πρόκληση των τελευταίων ετών ήταν ο ρόλος του Χίτλερ στο φιλμ «Η Πτώση». Ο Ελβετός ηθοποιός ερμήνευσε τον Χίτλερ εκπληκτικά, αλλά προκάλεσε τα σχόλια των κριτικών που του καταλόγισαν ότι προσέδωσε ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε ένα ανθρωπόμορφο τέρας. Ο ίδιος υπερασπίστηκε με αυτοπεποίθηση την ερμηνεία του, λέγοντας: «Τα έκανα όλα σωστά και είμαι υπερήφανος!».
