«Ως παιδί, ήμουν περισσότερο αγοροκόριτσο παρά κορίτσι-κορίτσι», λέει χαρακτηριστικά, κι έτσι στα 11 του άφησε ένα σημείωμα στη μαμά του, Sue, με το οποίο της αποκάλυπτε πως ένιωθε αγόρι.
«Αγαπητή μαμά, πάρε ανάσες», το διαβάζει στον φακό, «σου γράφω αυτό το σημείωμα για να σου πω την αλήθεια. Και να πώς πάει: δεν μου άρεσε ποτέ ένα αγόρι σε όλη μου τη ζωή. Μου αρέσουν τα κορίτσια και λυπάμαι αν σε απογοητεύω. Κάθε μέρα φοράω αυτά τα μεγάλα πουκάμισα για να μη βλέπει ο κόσμος το στήθος μου … Οπότε, μαμά, απευθύνομαι σε εσένα. Ως κόρη σου σε ρωτώ, μπορώ παρακαλώ να κάνω αυτό το βήμα της αλλαγής και να γίνω αγόρι; Σε παρακαλώ, μη θυμώσεις μαζί μου».
Τι απάντησε η μαμά; «Είσαι ο ίδιος άνθρωπος πριν γράψεις το σημείωμα με τον άνθρωπο που είσαι μετά το σημείωμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι γονείς δεν μπορούν να αγαπήσουν το παιδί τους ό,τι κι αν γίνει».
Ο Lyslie υποβλήθηκε σε μαστεκτομή στα 16 του, με κονδύλια μάλιστα από την τοπική κοινότητα και πάντα τη μαμά στο πλευρό του. Αλλά και τον αδερφό του. «Η μαμά μου έχει κάνει πάρα πολλά για να με βοηθήσει. Τα έχει κάνει πραγματικά όλα». Και καθώς ήταν ανήλικος, χρειαζόταν πράγματι τη συγκατάθεσή της σε όλα.
Όταν έκλεισε τα 18, ο Lyslie υποβλήθηκε σε ολική υστερεκτομή και φαλλοπλαστική κατόπιν, ώστε να αποκτήσει πέος. «Δεν είχα ποτέ αμφιβολίες για την απόφασή μου», λέει εκείνος, «ήξερα από πολύ μικρή ηλικία ποιος ήμουν»…
