To μικρό νησάκι με τους λίγους κατοίκους βρίσκεται στο αρχιπέλαγος του Σαν Βερνάδο, ένα προστατευμένο παράδεισο κοραλλιών με εντυπωσιακά χρώματα. Δεν έχει τρεχούμενο νερό και ούτε ηλεκτρικό δίκτυο. Χτίστηκε πάνω σε μια κοραλλιογενή πλατφόρμα από τις πρώτες οικογένειες. Εκατόν πενήντα χρόνια μετά έχει αποκτήσει έκταση ενός εκταρίου.
Υπάρχουν 4 κεντρικοί δρόμοι και 10 γειτονιές. Ούτε αυτοκίνητα, ούτε μηχανές. Το 60% του πληθυσμού αποτελείται από παιδιά. Το 2017 γεννήθηκαν 7 μωρά και δεν πέθανε κανένας. Υπάρχει και ένα σχολείο με δύο δασκάλους που διδάσκουν σε 170 παιδιά
Κάθε οικογένεια έχει το δικό της μεταφορικό μέσο, δηλαδή, μια βαρκούλα την οποία χρησιμοποιούν είτε για να ψαρέψουν είτε για να μεταφέρουν τα σκουπίδια είτε για να επισκεφθούν το κοιμητήριο στο δίπλα νησί.
Στο απομονωμένο νησί χρησιμοποιούνται δύο ηλιακοί σταθμοί και μια γεννήτρια για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να παραπονιούνται συχνά για την ακρίβεια του ρεύματος.
Το καλοκαίρι αποτελεί την πιο δύσκολη εποχή για την μικρή κοινότητα επειδή δεν υπάρχει αρκετό πόσιμο νερό και εξαρτώνται από ένα καράβι να τους μεταφέρει αρκετή ποσότητα για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
«Μερικοί ζουν από το ψάρεμα αλλά λίγο ή πολύ όλοι μας εξαρτόμαστε από τον τουρισμό στο νησί», δήλωσε κάτοικος του νησιού. Δεν έχουν παραλίες, σκέφτηκαν όμως ένα τρόπο να προσελκύσουν τους τουρίστες.
Έφτιαξαν δύο ενυδρεία που επιτρέπουν τους επισκέπτες του νησιού να κολυμπήσουν με τα τροπικά ψάρια της περιοχής, από χελώνες μέχρι και καρχαρίες.
