Η μητέρα της την εγκατέλειψε στο μαιευτήριο, ο πατέρας της τη μεγάλωσε μέχρι τα 12 της χρόνια, ωστόσο ήταν βίαιος μαζί της με αποτέλεσμα η Άννα να το σκάσει από το σπίτι και να ζητήσει στοργή στο ορφανοτροφείο «Μέλισσα». Η Άννα μίλησε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, για τη μητρική απόρριψη, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την ανύπαρκτη σχέση με τα αδέλφια της, αλλά και για το τι είπε στο τηλέφωνο με τη μητέρα της τη μια και μοναδική φορά που ήρθε σε επικοινωνία μαζί της.
«Όταν γεννήθηκα, η μητέρα μου με παράτησε στο νοσοκομείο. Ο πατέρας μου, μου είπε ότι η μητέρα μου δεν με ήθελε καθόλου. Στις σχολικές γιορτές όλα τα παιδάκια είχαν τις μητέρες τους κι εγώ πονούσα. Ο πατέρας μου ήταν αρκετά βίαιος με μένα, αλλά με τον κόσμο ήταν μια χαρά. Με χτυπούσε, με κλείδωνε στο σπίτι… Και όταν ήμουν12 ετών, γύρισα σπίτι από το σχολείο και ο πατέρας μου με χτύπησε επειδή δεν είχα ξεσκονίσει. Αλλά εγώ τον αγαπούσα.
Η διευθύντρια του σχολείου με είδε χτυπημένη και φώναξε τον εισαγγελέα. Όταν οι Αρχές με πήγαν στο ορφανοτροφείο, ο πατέρας μου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Στο ορφανοτροφείο “Μέλισσα” ήταν όλοι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι. Την πρώτη φορά που μίλησα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο, μου είπε “δεν θέλω να με ξαναπάρεις τηλέφωνο, δεν είσαι παιδί μου εσύ, θα προτιμούσα να είχες πεθάνει, παρά να ζεις”», είπε μεταξύ άλλων η Άννα Μπεζάν.
