Συγκλονίζει ο πρώην μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού, Αλεχάντρο Ντομίνγκες, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα infobae.com. Ο Αργεντινός μπαλαδόρος που προς το παρόν κάνει ένα μικρό διάλειμμα από το ποδόσφαιρο, περιέγραψε τα πολύ δύσκολα πρώτα επαγγελματικά του χρόνια όταν υπέφερε από κρίσεις πανικού, αλλά και το… εφιαλτικό πέρασμά του από τη Ρωσία και τη Ρούμπιν Καζάν, κάνοντας λόγο για διαβίωση… στρατιωτικού χαρακτήρα! Ο Τσόρι μίλησε επίσης για το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει και τους ανθρώπους που τον βοήθησαν να βάλει στο σωστό δρόμο και πάλι τη ζωή του, ενώ κλείνοντας τη συνέντευξή του αναφέρθηκε και στην πιθανότητα να αναλάβει κάποια μέρα διοικητικό πόστο στον Ολυμπιακό.
Πώς περνάς στην καθημερινότητά σου;
Για την ώρα κάνω ένα διάλειμμα. Σήμερα προτεραιότητά μου είναι τα παιδιά μου και η σύζυγός μου. Δεν έχω όμως σταματήσει το ποδόσφαιρο. Τον Δεκέμβριο ίσως να επιστρέψω στη Ράγιο Βαγιεκάνο. Έχω μιλήσει με τον πρόεδρο και υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψω».
Παίζεις ακόμα ποδόσφαιρο;
«Ναι, ναι. Ένας προσωπικής γυμναστής μου, μού ανέφερε ότι έχω ακόμα τουλάχιστον δύο χρόνια καριέρας».
Θα επέστρεφες στην Αργεντινή για να αγωνιστείς σε άλλη ομάδα πλην της Ρίβερ;
«Έχω ξαναπεί ότι θα επέστρεφα μόνο στη Ρίβερ».
Λεγόταν ότι υπέφερες από κρίσεις πανικού…
«Ναι, είναι αλήθεια! Δόξα τω Θεώ, όμως… Το ξεπέρασα αν και εκείνη η στιγμή στη Ρίβερ ήταν δύσκολη, γιατί υπήρχε κόσμος που ήθελε να μας κάνει ζημιά και να κάνει δύσκολη τη ζωή στα αποδυτήριά μας. Η ομάδα δεν ήξερε τι μου συνέβαινε. Για παράδειγμα έλεγαν ότι έχω κρίση πανικού, ότι είμαι μαλ@@@@, το συσχέτιζαν έτσι. Σε διαβεβαιώνω πως ό,τι σου συμβαίνει, δεν μπορείς να το χειριστείς μέχρι να έρθεις αντιμέτωπος με αυτό. Το έζησα και εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν».
Ένιωσες ότι θα πεθάνεις;
«Ναι, ναι. Μέσα στα αποδυτήρια, οπουδήποτε. Σου συμβαίνει χωρίς να προειδοποίηση. Ο Leonardo Seiref, ψυχολόγος, με βοήθησε πολύ στη Ρίβερ. Με βοήθησε να βγω από εκείνο το αδιέξοδο και να έχω μια κανονική ζωή. Ήταν καταστροφή».
Τι ακριβώς νομίζεις ότι έπαθες;
«Ίσως η μεγάλη πίεση. Πολλοί λένε ότι ο ποδοσφαιριστής ζει καλά και δεν έχει πίεση. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι απλά ότι μπαίνεις στο γήπεδο για να παίξεις σε ένα ματς. Για παράδειγμα, πήγα στο Καζάν 22 ετών και η κατάσταση στη Ρωσία δεν ήταν όπως τώρα, με το Μουντιάλ. Οι προπονήσεις και οι συγκεντρώσεις μας ήταν σαν σε στρατιωτικό καθεστώς. Έπρεπε να πλένω τα ρούχα μου, να καθαρίζω τα παπούτσια μου, κάτι που δεν έκανα στην Αργεντινή. Στο σπίτι μου δεν είχα ίντερνετ ή δορυφορική τηλεόραση. Επίσης ήταν δύσκολο που δεν γνώριζα τη γλώσσα».
Πλέον τα έχεις ξεπεράσει όλα έτσι;
«Δόξα τω Θεώ. Ήταν μια περίπλοκη κατάσταση ό,τι μου συνέβη. Με προσέγγισαν αρκετοί άνθρωποι που έχουν πάθει το ίδιο και μου έδωσαν συμβουλές. Στον αθλητισμό αυτό είναι αρκετά σύνηθες και αυτός που το παθαίνει, υποφέρει».
Είπες ότι μπορείς να αγωνιστείς άλλα δύο χρόνια. Μετά τι; Τεχνικός διευθυντής;
«Ναι, θα μου άρεσε να συνδεθώ με μία ομάδα ως αθλητικός διευθυντής. Όσοι με ξέρουν, μου λένε ότι θα ήμουν καλός προπονητής, αλλά εγώ δεν το νομίζω. Έχω πολύ καλή σχέση με τη διοίκηση του Ολυμπιακού, εκεί άφησα πάρα πολύ καλή εικόνα. Τώρα όμως ελπίζω να έρθει κάτι καλό τον Δεκέμβριο για να αγωνιστώ».
