Παρόλο που συνήθως το αρνούνται, τα περισσότερα παιδιά ξέρουν ότι οι ”φίλοι” αυτοί είναι γέννημα της φαντασίας τους.
Σε ορισμένες οικογένειες ο φανταστικός φίλος είναι ”πανταχού παρών”, σε άλλες κάνει ”επισκέψεις” μόνο κατά διαστήματα, ενώ υπάρχουν και παιδιά που είναι ιδιαίτερα… κοινωνικά και έχουν περισσότερους από έναν φανταστικούς φίλους.
Ποιός είναι τελικά αυτός ο φίλος;
Ο φανταστικός φίλος μπορεί να έχει όνομα κοινό, ένα όνομα παράξενο που δεν θα το βρείτε καταχωρημένο πουθενά ή το όνομα ενός ήρωα παραμυθιού ή κινουμένων σχεδίων.
Παίρνει διάφορες μορφές:
παιδιού ή ενήλικα,
σκύλου ή άλλου ζώου,
νεράιδας ή άλλου ήρωα που πιθανότατα παραπέμπει σε κάποιο παραμύθι που άκουσε ή είδε το πιτσιρίκι σας στην τηλεόραση.
Μπορεί να είναι:
ψηλός σαν ένα βουνό ή κοντός σαν μια πινέζα,
χοντρός σαν ντουλάπα ή λεπτός σαν μια οδοντογλυφίδα,
όμορφος σαν πριγκιπόπουλο ή αστείος σαν κλόουν.
Φυσικά τον βλέπει μόνο το πιτσιρίκι σας, ενώ για τον υπόλοιπο κόσμο είναι αόρατος.
Μπορεί να έχει τη συνήθεια:
να κάθεται πάντα σε μια καρέκλα
να κοιμάται στη δεξιά πλευρά του κρεβατιού
να φορά μόνο κίτρινα ρούχα ή να τρώει μόνο κορνφλεικς για πρωινό.
Πώς να τον αντιμετωπίσετε;
Αντί να αγνοείται την ”παρουσία” του φανταστικού φίλου, διακινδυνεύοντας έτσι να προκαλέσετε το θυμό ή τη λύπη του παιδιού σας, προτιμήστε να γίνετε φιλόξενοι. Ανταποκριθείτε στην επιθυμία του μικρού σας να έχει και ο φίλος του μια θέση στο τραπέζι όταν γευματίζετε ή ένα μαξιλάρι στο κρεβάτι του. Ωστόσο, όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού, όπως δηλαδή θα παίζατε με τα αυτοκινητάκια ή τις κούκλες του παιδιού σας. Φροντίστε λοιπόν πάντα να απευθύνεστε στο παιδί σας και όχι στο φανταστικό φίλο του. Με αυτόν τον τρόπο του δείχνετε ότι σέβεστε τον φίλο του αλλά ταυτόχρονα του περνάτε το μήνυμα ότι γνωρίζετε καλά τι είναι πραγματικό και τι όχι.
Προσέξτε επίσης να μην κάνετε το λάθος να εκμεταλλευτείτε το φανταστικό φίλο για να πείσετε το παιδί σας να κάνει ό,τι του ζητάτε. Ακολουθήστε αυτή την τακτική μόνο αν δείτε ότι το μικρό σας δεν ενοχλείται. Παρομοίως, μην επιτρέπεται στο παιδί σας να ρίχνει την ευθύνη για τις πράξεις του στο φανταστικό φίλο. Απλώς προτείνετε: ”Αφού είναι φίλος σου, βοήθησέ τον να το κάνετε παρέα”. Προσέξτε ωστόσο να μην κάνετε το λάθος να ειρωνευτείτε το φίλο του, όσο αστείο κι αν σας φαίνεται αυτό που ισχυρίζεται το παιδί σας, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να το πληγώσετε και να το κάνετε να κλειστεί στον εαυτό του.
Πηγή: faysbook.gr
