Πατέρας γίνεσαι αυτόματα με το που γεννιέται το παιδί σου. Τον τίτλο του μπαμπά όμως τον κερδίζεις.
Γνωρίζουμε πόσο σοβαρό είναι να είσαι γονιός, όπως γνωρίζουμε πως και οι δύο γονείς έχουν ξεχωριστή και εξαιρετικά σημαντική επίδραση στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού.
Είναι γνωστό πια και επιστημονικά αποδεδειγμένο πως τα πρώτα χρόνια, είναι αυτά που θέτουν τις βάσεις για το μέλλον. Ο ρόλος του πατέρα στη ζωή του παιδιού είναι καθοριστικός, ωστόσο υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που κάνουν έναν άνδρα «πατέρα» ή «μπαμπά». Άλλωστε πατέρας γίνεσαι αυτόματα με το που γεννιέται το παιδί σου. Τον τίτλο του μπαμπά όμως τον κερδίζεις.
1. Ο μπαμπάς είναι ένα συναίσθημα, ο πατέρας είναι ένα πρόσωπο
Οι μπαμπάδες αποτελούν έναν συναισθηματικό πυλώνα για τα παιδιά τους, και η παρουσία τους στη ζωή τους είναι ανεκτίμητη. Όταν η ζωή γίνεται πολύ σκληρή και δύσκολη, τα παιδιά μπορούν πάντα να καταφύγουν στους μπαμπάδες τους για καθοδήγηση και σταθερότητα. Θα θέλουν πάντα να είναι σίγουρα ότι ο «μπαμπάς είναι εκεί», να τα στηρίξει με κάθε τρόπο. Κι αυτό είναι ένας μπαμπάς. Από την άλλη ένας πατέρας είναι αυτός που θεωρεί ότι το να πληρώνει τους λογαριασμούς είναι αρκετό και έχει κάνει το καθήκον του.
2. Ο μπαμπάς αφουγκράζεται, ο πατέρας απλώς ακούει
Ένας μπαμπάς θα γίνει παιδί ο ίδιος προκειμένου να πλησιάσει και να κατανοήσει πλήρως το παιδί του. Αυτή η βαθιά κατανόηση της ψυχής του παιδιού είναι που κάνει τον «μπαμπα». Και τα παιδιά που έχουν έναν «μπαμπά» στο πλευρό τους ξεκινούν τη ζωή με ένα μεγάλο όπλο.
Ένας πατέρας έχει χάσει «τεύχη» από τη ζωή του παιδιού, ακόμα κι αν μένει στο ίδιο σπίτι. Δεν έχει επιτύχει τη σύνδεση, δεν ξέρει ποιο παιχνίδι, ποιο χρώμα και ποιο φαγητό αρέσει στο παιδί του. Τα παιδιά που έχουν έναν απόμακρο ή πολυάσχολο πατέρα που ποτέ δεν βλέπουν, δεν έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν μαζί του ουσιαστικά και με τον καιρό παύουν να προσπαθούν.
3. Ο μπαμπάς αποδέχεται, ο πατέρας κρίνει
Ο μπαμπάς αγαπά «ό,τι κι αν συμβεί» και αποδέχεται άνευ όρων. Συμβουλεύει με αγάπη, διορθώνει με τρυφερότητα, δείχνει με σεβασμό. Δεν βάζει τις προσδοκίες του πάνω από το παιδί, αλλά στρώνει το έδαφος για να αναπτύξει εκείνο, τις δικές του προσδοκίες.
Ο πατέρας αγαπά «αν και εφόσον» και «δίνει συναίσθημα» αν και εφόσον το παιδί εκπληρώνει τις προϋποθέσεις που αυτός έχει θέσει για να είναι άξιο της πατρικής αγάπης.
Πηγή: themamagers.gr
