Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή, προς αποφυγή παρεξηγήσεων: το 112 είναι κάτι παραπάνω από ένα χρήσιμο εργαλείο στα «χέρια» της κυβέρνησης.
Θυμίζουμε, για όσους το ξεχνούν, πως αποτέλεσε την παρέμβαση, εν είδει προτροπής και «συμβουλής» αν θέλετε, του καθηγητή Κώστα Συνολάκη, εξειδικευμένου στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, λίγα 24ωρα μετά την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι.
Επομένως, πολύ σωστά έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και «υιοθέτησε» το 112, προκειμένου ν’ αποτραπούν παρόμοιες απευκταίες καταστάσεις και να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα. Πολύ σωστά έπραξε, όχι απλά «σωστά».
Όμως…
Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως όλα είναι… ρόδινα σε ό,τι έχει να κάνει με το 112. Αυτό φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στις πρόσφατες φωτιές στην Αττική, που κατέκαψαν ό,τι είχε μείνει όρθιο τα προηγούμενα χρόνια.
Σε τι αναφερόμαστε;
Στο γεγονός πως το 112 έφτασε στο σημείο να χτυπάει «άκριτα» και να ζητάει, επί παραδείγματι, από ανθρώπους που βρίσκονται στην Νέα Σμύρνη να εγκαταλείψουν την… Νέα Πεντέλη, η οποία, φυσικά, αντιμετώπιζε κολοσσιαίο ζήτημα με τις φωτιές.
Είναι απολύτως κατανοητό πως πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο το να προσπαθείς να ενημερώσεις έναν τεράστιο αριθμό πολιτών. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί πως σε πάρα πολλές περιπτώσεις το 112 χτυπάει (μ’ αυτόν τον ήχο που σου κόβει τα ήπατα) αλλού γι΄αλλού, προκαλώντας αχρείαστο πανικό στους πολίτες.
Και ο πανικός δεν είναι ποτέ καλός «σύμβουλος»…
