Οξύτατες δηλώσεις από τον τέως Πρωθυπουργό, ο οποίος πήρε αποστάσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Να, που η πιο ηχηρή αντιπολιτευτική φωνή ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου που προβλέπει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων δεν ήρθε ούτε από τον πρόεδρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Στέφανο Κασσελάκη, ούτε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, ούτε από κάποιο ηγετικό στέλεχος άλλου κόμματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αποχώρησε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παραμένει ενεργός στην πολιτική σκηνή του χώρου και κάθε του τοποθέτηση -ως πρώην Πρωθυπουργός- έχει βαρύνουσα σημασία.
«Αντιδραστική ρεβάνς»
Μία ώρα μετά την ανάρτηση βίντεο στα social media επί του θέματος από τον Στέφανο Κασσελάκη (έχει κι αυτό την σημειολογική του σημασία) ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να κάνει την δική του τοποθέτηση, χρησιμοποιώντας έντονη αριστερή επιχειρηματολογία, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από την θέση που ακολούθησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί σήμερα, μια αντιδραστική ρεβάνς. Νομοθετεί τη δυνατότητα ίδρυσης κερδοσκοπικών ιδιωτικών πανεπιστημίων, παρακάμπτοντας το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος», ήταν ο πρόλογος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στην συνέχεια έγινε πολύ πιο αιχμηρός σε ότι αφορά την κυβερνητική πολιτική που δεν προχώρησε σε αναθεώρηση του άρθρου 16: «Αλήθεια γιατί τόσα χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ενώ η ΝΔ σταθερά υποστηρίζει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ουδέποτε διανοήθηκε να προχωρήσει ή να προτείνει τη νομοθέτησή τους, δίχως την αναθεώρηση του άρθρου 16; Σήμερα ανακάλυψαν ότι το Σύνταγμα δεν αποτελεί εμπόδιο; Προφανώς όχι».
Πουθενά η λέξη ΣΥΡΙΖΑ
Στην οξύτατη του τοποθέτηση, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέφερε πουθενά την λέξη ΣΥΡΙΖΑ και φρόντισε να ανεβάσει τους τόνους, κάτι που δεν έκανε κανένα άλλο κόμμα: «πρόκειται για άλλο ένα σκαλοπάτι στον κατήφορο της συστηματικής απαξίωσης των θεσμών, ακόμη και του ίδιου του Συντάγματος, από μια κυβέρνηση που κάθε φορά που για αυτό εγκαλείται, απλώς απαντάει ότι εκλέχθηκε με 41%. Και κυρίως πρόκειται για άλλη μια ευκαιρία κερδοσκοπίας ημετέρων συμφερόντων. Τόσο μεγάλη, που δε μπορεί να περιμένει τα 3 χρόνια που απαιτούνται για την επόμενη Συνταγματική αναθεώρηση».
«Δεν θα ευδοκιμήσει»
Κλείνοντας, ο Αλέξης Τσίπρας, ήταν σαφής. Ακόμα κι αν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων γίνει νόμος του κράτους… δεν θα ευδοκιμήσει, κατά την γνώμη του: «Η Παιδεία είναι πολύ σοβαρή εθνική υπόθεση για να την αφήσουν οι δημοκρατικοί άνθρωποι, οι νέοι, οι δάσκαλοι, οι γονείς, η ακαδημαϊκή κοινότητα στο έλεος της κυβερνητικής αλαζονείας και της κερδοσκοπίας.
Καμιά μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση, οσοδήποτε αναγκαία, δεν μπορεί να γίνει χωρίς σοβαρό διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους και την κοινωνία. Χωρίς τα υλικά μέσα για την εφαρμογή της. Χωρίς την αναγκαία κοινωνική συναίνεση.
Γι’ αυτό, ακόμα κι αν η ίδρυση – παρά το Σύνταγμα- ιδιωτικών και κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, γίνει σήμερα νόμος του κράτους, ένα είναι σίγουρο: Δεν θα ευδοκιμήσει.
Από το 15% για την Παιδεία της δεκαετίας του 1960 ως το Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία του Πολυτεχνείου και τους αγώνες των μαθητών, των φοιτητών και των δασκάλων τους τα νεότερα χρόνια, οι αγώνες για τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία ήταν πάντα συνυφασμένοι με τους αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη. Γιατί μια κοινωνία που δεν παρέχει σε όλες και όλους ισότιμα το δικαίωμα στη μόρφωση είναι μια κοινωνία καταδικασμένη σε μαρασμό», κατέληξε.
Ηγετική παρέμβαση
Πως ερμηνεύεται αυτή η καίρια τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα σε ένα φλέγον θέμα, που σε άλλες εποχές θα είχε επιφέρει τρομερές αντιδράσεις από όλα τα κόμματα (κυρίως) της αριστεράς και του κεντρώου χώρου;
Ως μία ηγετική τοποθέτηση, που από την μία παίρνει σαφείς αποστάσεις από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και ως μία προσπάθεια υπενθύμισης ότι θα παρεμβαίνει δημόσια χωρίς να διστάσει να κάνει σκληρές τοποθετήσεις, όταν προκύπτουν καίρια και φλέγοντα εθνικά και κοινωνικά θέματα, όπως το συγκεκριμένο.
Διότι, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έχει αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή της χώρας, αλλά το φωνάζει πως είναι ακμαίος, διαυγής, μάχιμος και… «παρών», όταν οι συνθήκες το απαιτούν.
