Το τελευταίο που θέλει κάθε κυβέρνηση που θέλει να περάσει ένα νομοσχέδιο είναι η εσωτερική αντιπολίτευση. Ο θόρυβος εκ των έσω. Οι φωνές διαμαρτυρίας που δημιουργούν εσωστρέφεια και κακό κλίμα.
Και στην περίπτωση μας, η φωνή του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι όποια κι όποια.
Εκτός από πρώην Πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό μέγεθος, με δική του σφαίρα επιρροής, με άποψη βαρύνουσα για τα εσωτερικά του κόμματος.
Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε ένας από τους πιο «θορυβώδεις» πολέμιους του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων, το οποίο πλέον αποτελεί και επίσημα νόμο του κράτους.
Ήταν κάποιος που τοποθετήθηκε δημόσια και επανέλαβε ουκ ολίγες φορές την αντίθεση του με την κυβερνητική θέση σε αυτό το ζήτημα, σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την ψήφιση του.
Αδιαφορία
Μόνο που δεν τα κατάφερε. Ο Αντώνης Σαμαράς με την ψήφο του στην Βουλή είπε ένα ηχηρό «όχι» στο νομοσχέδιο, μένοντας πιστός στις απόψεις του, όμως το θέμα πλέον είναι άλλο;
Τι σημαίνει αυτή του η διαφοροποίηση από την κομματική πειθαρχία; Θα υπάρξουν συνέπειες; Θα συνεχιστεί αυτό το «ψυχροπολεμικό» κλίμα, ανάμεσα στις δύο πλευρές;
Μία κίνηση με σημειολογική σημασία ήταν η απουσία του Πρωθυπουργού από τα έδρανα, την ώρα της ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά, ένα σαφές δείγμα αποδοκιμασίας των θέσεων του.
Ο καθένας έχει την άποψη του
Κι αυτός είναι ο δρόμος που έχει αποφασίσει να χαράξει ο Πρωθυπουργός από εδώ και πέρα: «Ο καθένας έχει την άποψη του», είπε μετά το τέλος της διαδικασίας σε… πηγαδάκι στην Βουλή, κάτι που σημαίνει ότι σκοπεύει να μην ρίξει λάδι στην φωτιά.
Είναι κάτι που συνέβη και στο παρελθόν σε ανάλογες τοποθετήσεις του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος στο παρελθόν διαφοροποιήθηκε από κυβερνητικές επιλογές. Με άλλα λόγια; Όσοι διετέλεσαν παλιοί Πρωθυπουργοί έχουν κερδίσει το δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν, αλλά… σε ώτα μη ακουόντων σε ότι αφορά το Μαξίμου.
Όσοι περιμένουν λεκτικούς διαξιφισμούς και πινγκ – πονγκ σκληρών δηλώσεων, μάλλον θα απογοητευτούν…
