Τους λόγους για τους οποίους είναι «σίγουρη ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι θαμμένος στη Βεργίνα ανέλυσε η ιστορικός Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.
Η κα Γλύκατζη – Αρβελέρ, σε συνέντευξή της στην εκπομπή “Prime” της ΕΡΤ αναφέρθηκε στον διάλογο που είχε με τον αρχαιολόγο Μανόλη Ανδρόνικο όταν ανακάλυψε τον τάφο και δήλωσε ότι ανήκει στον Φίλιππο.
Ένα αγαλματίδιο εντός του ταφικού μνημείου, ωστόσο, έκανε την ίδια να αμφισβητήσει το ποιος είναι πραγματικά ο «ένοικος».
Η ατάκα του Ανδρόνικου
«Όταν ο Ανδρόνικος, με τον οποίο ήμουνα φίλη, μίλησε για τον Φίλιππο, του είπα “Βρε Μανόλη, πώς είναι δυνατόν άγαλμα βασιλέως βασιλεύοντος, δηλαδή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να είναι μέσα σε τάφο;” Γιατί το βρήκε το ελεφαντοστούν άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέσα στον τάφο, τον λεγόμενο του Φιλίππου. (…) Και ο Ανδρόνικος μου απάντησε: “Βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια. Τελεία και παύλα”. Ε, ούτε με ένοιαξε. Έκανα τις δουλειές μου στο Βυζάντιο. Όταν βρήκανε την Αμφίπολη και ψάχνανε στην Αμφίπολη τον τάφο του Αλεξάνδρου, αναρωτήθηκα γιατί εφόσον είναι στην Αλεξάνδρεια τον ψάχνετε; Λοιπόν, όλα τα κείμενα και είναι καμιά εικοσαριά, αναφέρονται για τον τάφο του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια. Όλα είναι τουλάχιστον δύο 2-3 αιώνες μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Σαν ιστορικός που είμαι, έπιασα τα κείμενα αυτά και είδα ότι το ένα σχεδόν αντιγράφει το άλλο και εφόσον τον ζητάνε στην Αμφίπολη, σκέφτηκα ίσως να ψάξουμε μήπως είναι αλλού» είπε ειδικότερα και στη συνέχεια απαρίθμησε τους λόγους που την οδηγούν στα συμπεράσματά της για τον τάφο.
Το αγαλματίδιο και ο Σάτυρος
Πρώτο, το «αγαλμάτιο του Αλεξάνδρου μέσα στον τάφο του Φιλίππου, βασιλεύς βασιλεύων εν τάφω. Νομίζω ότι είναι σπάνιο πράγμα». Το δεύτερο στοιχείο που την πείθει ότι ο τάφος είναι εκείνου είναι πως «στη ζωφόρο του τάφου του λεγόμενου του Φιλίππου, στο κέντρο βρίσκεται ο Αλέξανδρος, έφιππος, στεφανωμένος τελείως με βασιλικό τρόπο. […] Στη ζωφόρο ο Αλέξανδρος είναι στη μέση μιας παραστάσεως κυνηγίου και στις γωνιές είναι κυνηγοί με καπέλα, τα οποία είναι περσικά. Άρα η εικονογράφηση αυτή είναι μετά (την εκστρατεία), άρα δεν μπορεί να είναι του Φιλίππου».
Τρίτον, «επάνω στο νεκροκρέβατο του λεγόμενου Φιλίππου υπάρχει ένας Σάτυρος και ένας Διόνυσος. Από πού κι ως πού και γιατί; Και γιατί στον Αλέξανδρο; Εξηγούμαι. Ο Αρριανός γράφει ότι όταν ο Αλέξανδρος έφτασε μπρος στην Τύρο, βρήκε τέτοια αντίσταση που ήταν έτοιμος να την εγκαταλείψει. Και το βράδυ, λέει στον ύπνο του βλέπει έναν Σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη, κατάλαβε Σά -Τυρος – (η δική σου Τύρος). Μένει και παίρνει την Τύρο».
Συνεχίζοντας την περιγραφή της κα Αρβελέρ εξήγησε πως προκύπτει και ο Διόνυσος. «Μετά, όταν πια κατέκτησε τον κόσμο και σχεδόν τρελάθηκε, έστειλε διαταγή στην Ελλάδα να τον κάνουν Θεό, όπως τον είχαν κάνει οι Αιγύπτιοι για τον Άμμωνα. Οι μεν Λακεδαιμόνιοι είπανε αφού θέλει να γίνει θεός, ας τον κάνουμε να ξεμπερδεύουμε. Οι Αθηναίοι όμως άρχισαν ολόκληρη κουβέντα και επειδή κάποιος από τους φίλους του Αλεξάνδρου τους είπε ότι όποιος κρατάει τον ουρανό χάνει τη γη, φοβήθηκαν μη χάσουν τον τόπο τους και τον κάνανε τι; Τον κάνανε Διόνυσο. Και τότε ο Διογένης ο Κυνικός βγήκε στην αγορά και φώναζε: “αν κάνετε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε Σέραπη”. Άρα έχομε Διόνυσο και Σάτυρο στο νεκροκρέβατο που δεν μπορεί ποτέ να είναι του Φιλίππου».
Ερωτώμενη πώς είναι δυνατόν, δεδομένων των επιχειρημάτων της, να μην έχει γίνει καμία σχετική έρευνα, αναφέρθηκε στο πώς ο Μανόλης Ανδρόνικος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τάφος είναι του Φιλίππου.
Επιμένει πως είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου
«Όταν ο Ανδρόνικος βρίσκει τον τάφο, καταλαβαίνει ότι είναι βασιλικός και ξέρε και ποιας εποχής. Αλλά στην εποχή αυτή ανήκουν τρεις βασιλείς: ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος και ο Φίλιππος ο Αριδαίος. Πεπεισμένος ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια, ο Αριδαίος “βλάκας και απόλεμος”, ο μόνος που μένει είναι ο Φίλιππος και έτσι βγήκε ο τάφος του Φιλίππου».
Τέλος, και απαντώντας σε ερώτηση για το ένα πιστεύει ότι κάποτε θα ερευνηθεί η θεωρία της, έκρινε πως θα γίνει όταν «πεθάνουν όσοι έχουν κάνει δουλειά με τον Ανδρόνικο. Έπρεπε να γίνω 100 χρονών σχεδόν, για να είμαι σίγουρη μόνο γι’ αυτό».
