Τι θέλει να κάνει;
Το Ισραήλ έχει τέσσερις στόχους στη Γάζα. Πλέον οι Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ έχουν μπει στο «δεύτερο στάδιο» του πολέμου, όπως χαρακτήρισε τη χερσαία εισβολή ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου.
«Η ηγεσία του Ισραήλ, πολιτική και στρατιωτική, πρέπει να αγωνίζεται και να πετυχαίνει διαρκώς την τέλεια ισορροπία μεταξύ των συγκεκριμένων στόχων του», τονίζει ο Economist, «καθώς η αποτυχία σε έναν εξ αυτών, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση των υπολοίπων». Ποιοι είναι όμως αυτοί οι 4 στόχοι;
1. Η καταστροφή της Χαμάς
Ο πρώτος στόχος είναι η καταστροφή της Χαμάς. Τις τελευταίες εβδομάδες η μάχη έχει επικεντρωθεί στην εξάλειψη των στρατιωτικών υποδομών της Χαμάς και την εξουδετέρωση της ηγεσίας της. «Το θέμα, μετά από την 7η Οκτωβρίου, είναι πρακτικό», τονίζει ο Economist. Όσο η Χαμάς βρίσκεται στην εξουσία, οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται ασφαλείς. Πολλοί από τους χιλιάδες που απομακρύνθηκαν από το νότο δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους.
«Ένας άλλος λόγος είναι τακτικός: Η Χαμάς ταπείνωσε τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και τον ισραηλινό στρατό. Για να μειωθούν οι πιθανότητες παρόμοιων επιθέσεων από άλλες οργανώσεις, η χώρα πρέπει να αποκαταστήσει την αποτρεπτική της ικανότητα», αναφέρει ο Economist.
Ο τελευταίος λόγος είναι στρατηγικός. «Με τη Χαμάς στη Γάζα, δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνευτική διαδικασία. Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων θα συνεχιστεί, σε βάρος – κυρίως – των κατοίκων της Γάζας, οι οποίοι από τη μια θα βομβαρδίζονται και από την άλλη θα ζουν κάτω από τη δικτατορία της Χαμάς», τονίζεται.
2. Απελευθέρωση των ομήρων
Ο δεύτερος στόχος του Ισραήλ είναι να απελευθερώσει περισσότερους από 220 ανθρώπους που έχουν μεταφερθεί πίσω στη Γάζα ως όμηροι, σύμφωνα με τον Economist. «Αυτός ο στόχος είναι πιθανό να παρεμποδίσει την εξέλιξη των μαχών.
Η Χαμάς φαίνεται να χρησιμοποιεί την υπόσχεση της απελευθέρωσης των ομήρων για να καθυστερήσει την επέκταση της ισραηλινής χερσαίας επίθεσης. Είναι πιθανό να προσπαθήσει να επηρεάσει την ισραηλινή τακτική τώρα που τα στρατεύματα βρίσκονται μέσα στη Γάζα, με την ελπίδα ότι οι δυνάμεις εισβολής θα συγκρατηθούν», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανάλυση.
Επίσης, υπενθυμίζεται ότι στις 28 Οκτωβρίου, το πρωί μετά τη μεγαλύτερη εισβολή στη Γάζα που έχει γίνει μέχρι σήμερα, οι οικογένειες διαμαρτυρήθηκαν για τους κινδύνους που εγκυμονούν οι μάχες για την επιβίωση των ομήρων.
3. Περιορισμός των απωλειών
Ο τρίτος στόχος, κατά τον Economist, είναι η ελαχιστοποίηση των απωλειών, τόσο των Ισραηλινών στρατιωτών όσο και των Παλαιστινίων πολιτών. «Εάν πολλοί Ισραηλινοί στρατιώτες σκοτωθούν, αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη την ισραηλινή επιχείρηση. Όσο αυξάνονται οι απώλειες αμάχων, τόσο θα εντείνεται η διεθνής πίεση τόσο για ανθρωπιστικές παύσεις όσο και για πλήρη κατάπαυση του πυρός», σημειώνεται.
Στο παρελθόν τέτοιοι παράγοντες οδήγησαν το Ισραήλ να προχωρήσει σκληρά και γρήγορα, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος για μάχες είναι περιορισμένος. Σήμερα, ωστόσο, ο στόχος είναι να καταστραφεί το δίκτυο σηράγγων της Χαμάς και αυτό θα πάρει πολλούς μήνες.
Οι πολίτες στη Γάζα σκοτώνονται, από τη μια, από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, και από την άλλη, όσοι επιβιώνουν, έχουν παγιδευτεί στην τακτική της πολιορκίας, που τους στερεί τις προμήθειες ενέργειας. Όπως είναι εύκολα κατανοητό, οι τρομερές συνθήκες που δημιουργούνται μέσα στη Λωρίδα αποτελούν σοβαρή απειλή για τη ζωή των πολιτών.
Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι η χερσαία επίθεση, την οποία περιγράφουν ως «ελιγμό», πρέπει να λειτουργεί βάσει του διεθνούς δικαίου και ότι το δίκαιο αυτό τους επιβάλλει να διευκολύνουν την πρόσβαση των πολιτών σε βασικές προμήθειες. «Για να συνεχιστεί ο πόλεμος, το Ισραήλ θα πρέπει επομένως να βρει τρόπους να βοηθήσει, ακόμη και αν αυτό δυσχεραίνει την εξόντωση της Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων», επισημαίνει ο Economist.
4. Βάσεις για σταθερότητα
Ο τελευταίος στόχος του Ισραήλ, σύμφωνα πάντα με την ανάλυση του Economist, είναι «να μπουν τα θεμέλια για την επανέναρξη των εργασιών στη Μέση Ανατολή για μια ενδεχόμενη ειρήνη, μια διαδικασία που έχει «βαλτώσει» εδώ και χρόνια».
«Αυτή τη στιγμή η ιδέα μιας μεταπολεμικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη είναι «αδιανόητη» για πολλούς και στις δύο πλευρές, αλλά Ισραηλινοί στρατηγοί πιστεύουν ότι η προοπτική μιας πραγματικής ειρήνης είναι απαραίτητη για να προκύψει μόνιμη σταθερότητα», επισημαίνεται.
«Αυτό θα απαιτήσει την υποστήριξη ορισμένων αραβικών κυβερνήσεων, πιθανότατα εκείνων που έχουν έρθει πιο κοντά στο Ισραήλ στο πλαίσιο των «Συμφωνιών του Αβραάμ». Και η Ουάσινγκτον θα παίξει τον ρόλο της προς αυτή την κατεύθυνση, πιέζοντας τους να δώσουν μετρητά και διπλωματική υποστήριξη. Κάποιοι φαντάζονται μάλιστα ότι τα αραβικά κράτη θα παρέχουν και ασφάλεια στη Γάζα μετά την αποχώρηση του Ισραήλ», σημειώνει ο Economist.
Το συμπέρασμα
Επιπλέον, στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι «κατά κάποιο τρόπο, αρκετές αραβικές κυβερνήσεις είναι με το μέρος του Ισραήλ, αν και ποτέ δεν θα το παραδέχονταν δημοσίως».
«Απεχθάνονται τη Χαμάς και τον χορηγό της, το Ιράν, και θα ήταν ευτυχείς να τη δουν να αποτυγχάνει. Αλλά οι θάνατοι αμάχων προκαλούν προβλήματα στη στάση τους. Οι δυτικές κυβερνήσεις είναι επίσης νευρικές. Περισσότεροι από τους μισούς ομήρους έχουν ξένα διαβατήρια και ανησυχούν για τη ριζοσπαστικοποίηση των δικών τους μουσουλμανικών πληθυσμών», επισημαίνεται.
Ο Economist τονίζει επίσης ότι η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ προσπαθεί να πετύχει πολλά – περισσότερα, ίσως, από τα αναμενόμενα. «Προς το παρόν, οι στρατηγοί της χώρας μοιάζουν σαν να προσπαθούν να τετραγωνίσουν όλους τους κύκλους πηγαίνοντας αργά και χτυπώντας όσο πιο δυνατά μπορούν», αναφέρεται.
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, οι Ισραηλινοί «έχουν η δύναμη να τα καταφέρουν, ωστόσο θα δυσκολευτούν να φέρουν εις πέρας όλα όσα τους ζητούνται». «Και ίσως κληθούν να επιλέξουν τι θέλουν περισσότερο», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
