Κίτρινη κάρτα, στην καλύτερη.
Πολυφορεμένο και κοινότοπο μεν, ακριβές δε: τέλος εποχής. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περιγραφεί η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας έναν προσωπικό κύκλο 15 ολόκληρων ετών με τον ίδιο στο… τιμόνι του συνασπισμού. Ένας κύκλος που περιελάμβανε ανόδους και «δόξα» (πρωθυπουργός το 2015-2019) έως και την εκκωφαντική «πτώση» (βαριές ήττες το 2023).
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έδειξε έκπληκτος από την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού, καθώς έμοιαζε δεδομένο πως θα «κατέβαινε» ως υποψήφιος και στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές, φαντάζοντας, παρά τη χαοτική διαφορά από την ΝΔ, ως το απόλυτο φαβορί.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είθισται, διαχρονικά, ακόμα και οι πολιτικοί σου αντίπαλοι να λένε έναν καλό λόγο ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, το γνωστό «Θα τον κρίνει η ιστορία». Οι επιθέσεις, πάντως, αποφεύγονται- ιδίως όταν έχει διατελέσει επί μακρόν το αντίπαλο δέος και βρίσκεται πεσμένος κάτω, έχοντας χάσει κατά κράτος την εκλογική μάχη προ λίγων ημερών.
Κάτι τέτοιο- έναν υποτυπωδώς καλό λόγο- δεν ξεστόμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιλέγοντας, αντιθέτως, μια ύστατη επίθεση στον απερχόμενο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Θεωρώ ότι ήταν μία αναμενόμενη απόφαση μετά από τρεις συντριπτικές ήττες που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά σε εθνικές εκλογές. Από εκεί και πέρα επιτρέψτε μου μία και μόνο ευρύτερη τοποθέτηση. Θεωρώ ότι με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα κλείνει ένας κύκλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που τα τελευταία χρόνια και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση ταυτίστηκε με την τοξικότητα, με τον διχαστικό λόγο, αλλά και επί την εκκωφαντική αναποτελεσματικότητα, όταν κλήθηκε να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου. Τα κόμματα πρέπει να ενώνουν τους πολίτες και πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να προτείνουν ρεαλιστικές, κοστολογημένη και εφαρμόσιμες λύσεις για τα προβλήματα των πολιτών. Σε αυτόν τον δρόμο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πορεύτηκε ποτέ. Ελπίζω να τον βρει, του το εύχομαι ειλικρινά», δήλωσε σχετικά, στέλνοντας στο πυρ το εξώτερον τον πολιτικό πολιτισμό.
Κάτι μας λέει πως ακόμα και ο Αντώνης Σαμαράς- που είχε αρνηθεί να «παραδώσει» ο ίδιος το Μέγαρο Μαξίμου στον Τσίπρα πίσω στο 2015, απουσιάζοντας από την τελετή- θα είχε επιλέξει διαφορετικά λόγια…
