Τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο απλά...
Δεν είναι υπερβολή, είναι αλήθεια: η Ελλάδα με την Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από το θερμό επεισόδιο ή, όπως έδειχναν τα πράγματα, με τον πόλεμο 48 ή και περισσότερων ωρών, που μαθηματικά θα οδηγούσε σε γενικευμένη σύρραξη με άγνωστο, και για τις δύο χώρες, αποτέλεσμα.
Η προκλητικότητα των γειτόνων μας χτύπησε γι’ ακόμα μία φορά κόκκινο, όμως αυτή τη φορά ξεπέρασαν τα όρια με την πιθανή παραβίαση στο Καστελόριζο, που αν συνέβαινε θα δεχόταν ηχηρή απάντηση από την πλευρά μας.
Ωστόσο, μετά από 5 μέρες στις οποίες και οι δύο πλευρές ήταν με το χέρι στην… σκανδάλη και επιδίδονταν σ’ έναν πόλεμο νεύρων πριν ξεσπάσει ο πραγματικός, η πολυπόθητη αποκλιμάκωση ήρθε.
Εν τέλει, το «διαβόητο» Oruc Reis δεν έφυγε ποτέ από την Αττάλεια και ο Σουλτάνος οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, κάτι που- σε ένδειξη, ας το πούμε έτσι, καλής θέλησης- ακολουθήθηκε από μερική απομάκρυνση και των πλοίων του πολεμικού ναυτικού της Ελλάδας από τα πέριξ του Καστελόριζου.
Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραΐμ Καλίν δήλωσε, εξηγώντας αυτή την οπισθοχώρηση των γειτόνων μας, πως η Τουρκία θα μπορούσε να διακόψει τις ερευνητικές επιχειρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο εν αναμονή συνομιλιών με την Ελλάδα και ότι αυτό συνέβη κατόπιν εντολή του προέδρου της χώρας, ως εποικοδομητική προσέγγιση των διαπραγματεύσεων.
Κι εδώ κρύβεται η «παγίδα» στην οποία δεν πρέπει να πέσει η πλευρά μας: ο Σουλτάνος είναι ο μοναδικός υπαίτιος της έντασης στα χωρικά μας ύδατα και το γεγονός πως αίφνης θέλει να παρουσιάσει το προσωπείο του ομιλητή με κατανόηση που σε ένδειξη καλής θέλησης απέσυρε τα πλοία του, είναι ένα επιχείρημα που πρέπει να καταρριφθεί στις προσεχείς συζητήσεις.
Ο Ερντογάν, κατά την προσφιλή τακτική της Τουρκίας διαχρονικά, θα επιδιώξει «κάτι να πάρει» από τις συζητήσεις με την Ελλάδα- κάτι, όμως, που δεν του ανήκει.
Επομένως, από τη μεριά μας, πρέπει να καταστήσουμε σαφές (πάντα διατηρώντας την ηρεμία μας και χωρίς ν’ ανεβάζουμε τους τόνους- δεν είμαστε εμείς σε μειονεκτική θέση) πως ό,τι έγινε έγινε με υπαιτιότητα Τουρκίας, η οποία μας έφτασε γι’ ακόμα μία φορά στα όρια του θερμού επεισοδίου.
Διάλογος ναι, εννοείται, προκειμένου ν’ αποφευχθεί ο πόλεμος, όμως να μη δώσουμε την συγκατάθεσή μας στις παράλογες, και πάλι, απαιτήσεις του Ερντογάν…
