Πλήρη άρνηση ότι διακινούσε ναρκωτικά και ότι ξεκίνησε μόνος να συστήνεται ως γιατρός, υποστήριξε στην απολογία του ο ψευτογιατρός Νίκος Κοντοστάθης. Ο ίδιος δήλωσε εμπειρικός βοτανολόγος, με πολλά χρόνια στη μελέτη των βοτάνων, με πρώτη γνωριμία του με αυτά να γίνεται από τον παππού του.
Όπως αναφέρει το ethnos.gr, ο αυτοαποκαλούμενος γιατρός δήλωσε βαθιά θρησκευόμενος και αρνήθηκε ότι έπαιρνε χρήματα για προσωπική αμοιβή, παρά μόνο για τα έξοδα των εκχυλισμάτων. Μάλιστα υποστήριξε ότι οικονομικά έχασε από την περίπτωση της Δέσποινας που τη λυπήθηκε λόγω του στρατιωτικού της πατέρα.
«Έχω διαβάσει δεκάδες ή εκατοντάδες βιβλία για τη βοτανοθεραπεία, με την οποία ασχολούμαι από μικρό παιδί. Βεβαίως αυτό δεν με κάνει παρά μόνο έναν εμπειρικό βοτανολόγο-θεραπευτή. Μέχρι το 2015 η δραστηριότητά μου περιοριζόταν σε έναν μικρό κύκλο φίλων και γνωστών. Στα τέλη του έτους βρέθηκα στη Μονή Βατοπεδίου, όπου πληροφορήθηκα ότι πολλοί μοναχοί είχαν πρόβλημα προστάτη και πως οι συμβατικές θεραπείες που ακολουθούσαν δεν τους βοήθησαν. Έτσι τους πρότεινα μία εξειδικευμένη θεραπεία με βότανα η οποία είχε ευεργετικά αποτελέσματα»
Για τη δήθεν ιατρική μου ιδιότητα το αληθές είναι ότι αρχικά δεν παρουσιαζόμουν ως τέτοιος αλλά με την ιδιότητα που πράγματι θεωρούσα ότι διέθετα αυτή του βοτανολόγου, έστω και εμπειρικού. Εκείνοι που τους προσέφερα τις υπηρεσίες μου με σύστησαν στη συνέχεια ως γιατρό, και εγώ δεν έκανα τίποτα για να άρω την πλάνη»
Πράγματι παρέστησα ψευδώς ότι είμαι γιατρός και πράγματι παραπλάνησα τους εγκαλούντες και για το λόγο αυτό όση σημασία μπορεί να έχει στο παρόν χρονικό σημείο, ζητάω συγνώμη
Όσον αφορά τη Δέσποινα και τον Θεοδόση που έπασχαν από καρκίνο ο Κοντοστάθης έρχεται σε αντίθεση με όσο αναφέρουν οι μηνύσεις εναντίον του και φέρεται να δηλώνει:
«Η ασθένεια από την οποία έπασχαν και τα δύο παιδιά αποτελεί ανίατη ασθένεια με πολύ χαμηλό προσδόκιμο ζωής, δηλαδή ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες η πλήρης ίαση δεν ανήκει στο επίπεδο του προβλεπτού αλλά του μεταφορικώς θαύματος. Το ζητούμενο ήταν η ποιοτική επιμήκυνση της ζωής των κατά τα λοιπά δυστυχώς ετοιμοθάνατων ανθρώπων. Ουδέποτε είπα σε κάποιον ότι πρέπει να διακόψει τη θεραπεία που είχε επιλέξει να πραγματοποιεί. Απλώς ανέφερα ότι δεν ήταν δυνατόν να λαμβάνονται τα βότανα τις ημέρες που πραγματοποιούνταν χημειοθεραπείες εξαιτίας των στομαχικών παρενεργειών.
«Εγώ δεν έλαβα κάποια αμοιβή, δεν βιοπορίζομαι από αυτό, τις γνώσεις αυτές τις είχα αποκτήσει από μικρή ηλικία.
Στην περίπτωση της Δέσποινας προσπαθούσα να κάνω καλύτερες τιμές γιατί προέρχομαι από στρατιωτική οικογένεια και ο πατέρας της είναι στρατιωτικός. Όταν κατάλαβα την ανάγκη των ανθρώπων όχι μόνο δεν κράτησα την επιταγή, η οποία ανταποκρινόταν στο ύψος των βοτάνων που είχα προσφέρει αλλά ζημιώθηκα, με μεγάλη μου ευχαρίστηση κατανοώντας την ανάγκη των ανθρώπων. Τους έδινα τα βότανα για να αποφύγουν τους πόνους και τα άσχημα συμπτώματα της χημειοθεραπείας».
