Η Νέα Δημοκρατία έχει κλείσει μισό χρόνο στη διακυβέρνηση της χώρας και- αν αφαιρέσει κανείς τις… οπαδικές παρωπίδες- στο εσωτερικό τα πηγαίνει αρκετά καλά, κάτι που την έχει καταστήσει απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας.
Στο εξωτερικό, ωστόσο, εξακολουθεί να υφίσταται η χαίνουσα «πληγή» των Τούρκων, με την συνεχιζόμενη προκλητικότητα του Ερντογάν ν’ αρνείται να κοπάσει και την απουσία μας από την πρόσφατη διάσκεψη του Βερολίνου με θέμα τα τεκταινόμενα στη Λιβύη ν’ αποτελεί πολιτική «κηλίδα» για τη ΝΔ.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Το πρώην κυβερνών κόμμα ψάχνει ακόμα τα… πατήματά του, μοιάζοντας ελαφρώς ζαλισμένο από την πρόσφατη τριπλή ήττα του (Εθνικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές).
Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει λειτουργήσει με περίσσια σοβαρότητα και βοηθάει αφάνταστα στην επίλυση (αν μπορεί, φυσικά, να γίνει αυτό με τους γείτονές μας) του πιο σοβαρού εθνικού μας προβλήματος.
Γιατί το λέμε αυτό;
Πολύ απλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας πως οι ΗΠΑ είναι οι μόνες που μπορούν, αν το θελήσουν, να βάλουν τέλος στα παρανοϊκά σχέδια του Ερντογάν, δεν «επιπλήττει» ούτε επιτίθεται φουλ στη Νέα Δημοκρατία για τον ξεκάθαρο φιλοαμερικανισμό της- κάτι που, με δεδομένο τον τρόπου που λειτουργούμε στην Ελλάδα, θα ήταν η πιο λογική κίνηση προκειμένου να το εκμεταλλευτεί σε πολιτικό επίπεδο.
Αντιθέτως- και παρά τη μάλλον χλιαρή επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον προ 20ημέρου- ο Τσίπρας κρατάει χαμηλούς τόνους, αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα της κατάστασης και γνωρίζοντας πως η ομοψυχία σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ο καλύτερος σύμμαχος.
Η μικροπολιτική δεν έχει θέση όταν μιλάμε για το φλέγον ζήτημα της Μεσογείου και των κινήσεων του Ερντογάν και ο πρώην πρωθυπουργός με την στάση του στηρίζει τον Κυριάκο.
Το μεγάλο ερώτημα, φυσικά, παραμένει: είναι πρόθυμες οι ΗΠΑ να κάνουν ό,τι χρειάζεται για ν’ αποφευχθεί ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας ή θα επιλέξουν την τακτική του Πόντιου Πιλάτου, νίπτοντας τα χέρια τους και λέγοντάς μας το σύνηθες, επί προεδρίας Τραμπ, «βρείτε τα»;
Θα φανεί στο εγγύς μέλλον…
