Λίγα 24ωρα πριν ανακοινωθεί πως θα είναι στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης είχε μιλήσει για την πολιτική σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην LIFO.
Δήλωσε πολιτικό ον, αρνήθηκε πως ανήκει στην Νέα Δημοκρατία, εκτίμησε όμως πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο καλύτερος Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης.
Διαβάστε το απόσπασμα:
Σκέφτομαι ως Έλληνας πολίτης, δεν έχω περισσότερα δικαιώματα από κανέναν, έχω απλώς μεγαλύτερη δυνατότητα να λέω τη γνώμη μου. Δεν διεκδικώ κανενός είδους αλάνθαστο. Δεν έχω όμως και λιγότερα δικαιώματα. Τη στιγμή που αισθάνομαι ότι πρέπει να εκφραστώ προς μια κατεύθυνση, θα το κάνω. Όταν μίλησα ανοιχτά για το δημοψήφισμα, το έκανα επειδή αισθάνθηκα προσβεβλημένος από την απατεωνιά που πήγαινε να συμβεί –και τελικά συνέβη– το περίφημο καλοκαίρι του ’15.
Γενικά έχω αισθανθεί προσβεβλημένος αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια, όχι γιατί θεωρώ ότι είχαμε μεγαλειώδεις κυβερνήσεις πριν, ούτε γιατί ανήκα ποτέ σε ένα συγκεκριμένο κόμμα εξουσίας. Αρνούμαι το «ανήκω στη Νέα Δημοκρατία». Συνεχίζω όμως να πιστεύω, να εύχομαι και να ελπίζω ότι ο Μητσοτάκης θα είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Δεν είμαστε παιδικοί φίλοι και την άποψή μου τη λέω χωρίς να έχω τίποτα να κερδίσω.
Ο λόγος που το πιστεύω έχει να κάνει με μια σειρά από πραγματικά γεγονότα, τα οποία έχω αναφέρει και μπορεί όποιος θέλει να τα βρει. Στηρίζω το συγκεκριμένο πρόσωπο γιατί νομίζω ότι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν στη χώρα να μπει σε έναν δρόμο ο οποίος για μένα είναι απαραίτητος. Βγήκα να μιλήσω για να απευθυνθώ σε ένα ακροατήριο που θα μπορούσε να είναι οι φίλοι μου από το θέατρο, οι οποίοι, επειδή ξέρουν ότι είμαι ακέραιο και ψύχραιμο πρόσωπο, καταλαβαίνουν ότι το έχω σκεφτεί πριν το κάνω. Αυτούς με ενδιαφέρει να επηρεάσω. Ένα κοινό που του έχει μείνει από παιδί το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνάει τι σημαίνει δεξιά», του έχει μείνει ο μπαμπάς Μητσοτάκης –σημαντικός πολιτικός επίσης– που τον παρουσίαζαν σαν τέρας.
Με ενδιαφέρει να προσπαθήσω να σπάσω αυτή την προκατάληψη που υπάρχει σε ανθρώπους που είναι καλλιτέχνες ή ανήκουν στην περίφημη «ευρύτερη κεντροαριστερά» –εκεί ανήκε και το παιδικό μου σπίτι–, στο παλιό ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου, ας πούμε, οι οποίοι αισθάνονται μια παβλοφική δυσανεξία με τη δεξιά. Θέλω να προσπαθήσω να εξηγήσω ότι εδώ έχουμε έναν μετριοπαθή, φιλελεύθερο πολιτικό, ιδιαίτερα ικανό και σοβαρό, με όρχεις εκεί που χρειάζεται. Θα είδες, για παράδειγμα, πώς χειρίστηκε ο Τσίπρας τον Πολάκη σε σχέση με τον Κυμπουρόπουλο και πώς χειρίστηκε ο Μητσοτάκης το πρόσωπο αυτό που βγήκε και είπε μια αηδία για την Κούνεβα. Εκεί, κατ’ εμέ, φαίνεται ο πολιτικός που έχει guts.
Επειδή το σύστημά μας είναι πρωθυπουργοκεντρικό, εάν το κόμμα που ανέρχεται στην εξουσία είναι αυτοδύναμο, με μια καλή, ισχυρή αυτοδυναμία, ο πρωθυπουργός είναι πανίσχυρος και έχει πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Εάν το κόμμα δεν είναι αυτοδύναμο ή έχει μια ισχνή πλειοψηφία, τότε θα αρχίσουν οι συμβιβασμοί, οι συναινέσεις. Δεν πιστεύω ότι αν ο Τσίπρας ήταν αυτοδύναμος θα χρειαζόταν να ακολουθήσει αυτή την πορεία σε σχέση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ήταν μια πορεία ενός φρικτού, αδιανόητου συμβιβασμού. Τώρα, θα μου πεις, γιατί έκανε τον συμβιβασμό με αυτούς και όχι με άλλους; Αυτό κάτι δείχνει για τον ίδιο. Άρα η γνώμη μου είναι ότι χρειαζόμαστε ισχυρό πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, συνεπώς ισχυρή αυτοδυναμία.
Οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από πολίτες που έχουν την ανευθυνότητα να μην πάνε να ψηφίσουν. Ζούμε σε κοινοβουλευτική δημοκρατία και καλά θα κάνεις να πηγαίνεις να ψηφίζεις. Καλά θα κάνουν όλοι να καταλάβουν επίσης ότι στις εκλογές δεν διαλέγουμε γκόμενο ούτε γκόμενα. Δεν διαλέγουμε ταίρι που ερωτευόμαστε, αλλά τον καλύτερο τρόπο για να προχωρήσει η χώρα, από τις δοθείσες επιλογές – που μπορεί να μην είναι οι ιδανικές, απαραίτητα. Εγώ νομίζω ότι υπάρχει μια επιλογή που είναι πολύ καλή.
