Σε ένα άρθρο του στον Guardian ο Έλτον Τζον γράφει για την εκπληκτική ζωή του αλλά και την απόφασή του να γράψει τη βιογραφία του.
«Όταν είδα την ταινία στον κινηματογράφο έκλαιγα. Είχα δώσει τα στοιχεία για να γίνει η βιογραφία μου στον κινηματογράφο αλλά εν ήξερα πώς θα την χρησιμοποιήσουν. Συναντήθηκα κάποιες φορές με τον Taron Egerton που με υποδύεται αλλά άφησαν τον συζυγό μου David [Furnish] να είναι τα μάτια και τα αυτιά μου στο σετ κάθε μέρα.
Δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα έβλεπα στην ταινία. Οι γονείς μου υποθέτω θα ήταν κάποια στιγμή ερωτευμένοι αλλά αυτό που έβλεπα αφορούσε δυο ανθρώπους που μισούν ο ένας τον άλλον. Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός και απόμακρος και η μητέρα μου επιρρεπής σε σκοτεινή διάθεση. Έμειναν μαζί και αυτό έκανε την κατάσταση στο σπίτι άθλια. Και ο καλύτερος τρόπος για να το αποφύγει κάποιος αυτό ήταν να κλειστώ στον εαυτό μου και με τους δίσκους και τα κόμικς μου, αυτά που με παρέσυραν σερ ένα φανταστικό κόσμο που ονειρευόμουν ότι είμαι ο Λιτλ Ρίτσαρντ και ο Ray Charles και ο Jerry Lee Lewis.
Είναι περίεργο να βλέπεις κάποιον να σε υποδύεται στην οθόνη και να βλέπεις και την επί 60 χρόνια ιστορία της οικογένειάς σου. Επίσης ξέρω ότι μπορώ να γράφω τραγούδια με επιτυχία και να κάνω soundtracks για ταινίες, αλλά ποτέ δεν ήμουν άνετος ώστε να δω τον εαυτό μου σε μια μεγάλη οθόνη.
Ποτέ στην πραγματικότητα δε με ενδιέφερε η καριέρα μου. Μου συνέβη και ήμουν απίστευτα ευγνώμων, αλλά ενδιαφέρομαι περισσότερο σήμερα από αυτό που έκανα πριν από 40 χρόνια. Και αυτό που με ενδιέφερε ήταν να κάνω μια αυτοβιογραφία και να είμαι ειλικρινής.
Δηλαδή υπάρχουν σημεία που είμαι απαίσιος και απόλυτα αηδιαστικός και δεν υπάρχει λόγος να προσποιούμαστε για κάτι το αντίθετο. Ορισμένα στούντιο όταν έγιναν οι πρώτες συζητήσεις ήθελαν να «χαλαρώσουμε τα ζητήματα που αφορούσαν το φύλο μου και τα ζητήματα που είχα με τα ναρκωτικά. Δεν ήθελα μια ταινία με ναρκωτικά και σεξ, αλλά αν δεν ήθελα και μια ταινία που να με δείχνει να κάθομαι στο σπίτι μου με ένα ποτήρι ζεστό γάλα και την Αγία Γραφή.
Όλα τα χρόνια κρατούσα ένα ημερολόγιο με ασήμαντα στην ουσία περιστατικά. Και φυσικά κανείς δε με ανάγκασε να πίνω και να κάνω ναρκωτικά. Ήταν δικά μου λάθη. Και έκανα ηράκλειες προσπάθειες για να αποδεχθώ ότι έπαιρνα υπερβολικά ναρκωτικά όταν ήμουν στη μουσική βιομηχανία της δεκαετίας του 1970 και να ξεφύγω από αυτά. Και νομίζω ότι ο Τάρον τα κατάλαβε όλα αυτά πριν αρχίσει να με υποδύεται στην ταινία».
