Μεγάλωσε στον Πειραιά και τα χρόνια εκείνα υπήρχε η Τρούμπα, με τα σπίτια με τα κόκκινα φωτάκια, τον αμερικάνικο στόλο που ερχόταν σωρηδόν και τα επισκεπτόταν. Υπήρξε μια φορά, που δύο διερμηνείς του στόλου τον προσέγγισαν, τον ξεμονάχιασαν και παραλίγο να τον βιάσουν.
«Μαύρη φτώχεια… Δεν μας βοήθησε κανένα κράτος και κανένας αρμόδιος της εποχής, παρότι ήμασταν Έλληνες. Αντίθετα, κάποια από τα παιδιά της γειτονιάς με κορόιδευαν και με έλεγαν «Τουρκάκι»… Πουλούσα φιστίκια στην Τρούμπα για τα προς το ζην και τολμώ να πω ότι τα κορίτσια των καμπαρέ με βοηθούσαν. Έβαζαν τους Αμερικανούς πελάτες να αγοράζουν φιστίκια από μένα. Δυστυχώς, με τη μεγάλη φτώχεια που είχαμε τότε, πήγα σχολείο σχεδόν μέχρι τη β’ δημοτικού. Έπρεπε να δουλεύω για να ζήσω. Όμως, έμαθα μόνος μου, εκτός από ελληνικά και τούρκικα, να μιλάω αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Κι αυτό με βοήθησε στο ξένο ρεπερτόριό μου αργότερα, ως μοντέρνος τραγουδιστής», δήλωσε αρχικά ο γνωστός τραγουδιστής.
«Μια φορά, δύο Έλληνες διερμηνείς του αμερικανικού στόλου με ξεμονάχιασαν με σοκολάτες για να με βιάσουν, αλλά τους πήρα χαμπάρι και την κοπάνησα. Αυτό το γεγονός, το οποίο δεν είπα ποτέ στους δικούς μου, δεν το κρύβω ότι μου δημιούργησε μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα», συμπλήρωσε.
