Με αφορμή το τραγούδι «Μια ζωή θα είσαι εδώ» που κυκλοφορεί, ο Γιάννης Βαρδής μίλησε στην εφημερίδα Espresso και στον Νίκο Νικόλιζα.
Ο τραγουδιστής τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, Αντώνη Βαρδή, μιλάει για το όνειρο που είδε και συγκλονίζει.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν πηγαίνω πολύ συχνά στο μνήμα του πατέρα μου. Τον είχα δει πριν από μερικούς μήνες στον ύπνο μου και μου είχε πει: “Είμαι παντού. Τζάμπα πηγαίνεις”. Όμως μην ξεχνάς ότι μένω στο σπίτι όπου μέναμε μαζί και έχω καθημερινά την ενέργειά του κοντά μου. Του… μιλάω καθημερινά, σαν να είναι εκεί. Τον νιώθω κοντά μου.
Άρχισα να σκέφτομαι τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε μαζί. Τον θυμάμαι πλέον πολύ πιο όμορφα. Χωρίς να έχω τα ερωτηματικά: “Γιατί σε μένα, Θεέ μου;” Τον σκέφτομαι κάθε στιγμή.
Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο στούντιο και τον άκουσα να τραγουδάει πήγα να κλάψω. Αλλά είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να τελειώσει η ηχογράφηση. Και έκανα μεγάλη προσπάθεια. Και όταν τελείωσε η ηχογράφηση, λύγισα. Κάθε φορά που το ακούω, κλαίω και νιώθω πολύ έντονα την έλλειψη της παρουσίας του.
Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ακόμα εκείνες τις τραγικές στιγμές. Γιατί όταν ένας άνθρωπος τόσο δυναμικός όσο ήταν ο πατέρας μου προσπαθεί να γίνει καλά και δεν τον βοηθάει ο οργανισμός του, αυτό είναι πολύ θλιβερό. Και η μοίρα τον χτύπησε στα αδύνατα σημεία του, που ήταν οι φωνητικές του χορδές και η αριστερή του πλευρά… Δεν μπορούσε να μιλάει και δεν μπορούσε να πιάσει κιθάρα. Ήταν δύο “χτυπήματα” που του στοίχισαν πολύ στην ψυχολογία του.
Για ενάμιση χρόνο που εκείνος “πάλευε” εγώ ήμουν έντονα φορτισμένος συναισθηματικά. Απλά προσπαθούσα να μην το δείξω», εξομολογήθηκε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Βαρδής.
