Πολλοί σκότωναν πρώτα τα παιδιά τους, όπως ο Γκαίμπελς, που δολοφόνησε τα έξι παιδιά του.
Το πρωί της 30ης Απριλίου 1945 ο Χίτλερ γευμάτισε με τις δυο πιστές γραμματείς του, Τράουντλ Γιούνκε και Γκέρντα Κρίστιαν, στο καταφύγιό του στο Βερολίνο. Χαιρέτησε όλα τα μέλη του επιτελείου του, της φρουράς και του υπηρετικού προσωπικού.
Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο δωμάτιο με την Εύα Μπράουν, με την οποία είχαν κλείσει μόνο λίγες ώρες παντρεμένοι. Έφαγαν σπαγγέτι με σάλτσα ντομάτας. Για επιδόρπιο είχαν από μια κάψουλα υδροκυάνιου. Ο Χίτλερ ήθελε να είναι σίγουρος για τη «συνταγή» του και τοποθέτησε στον κρόταφό του ένα πιστόλι Βάλτερ 6,35 χιλιοστών.
Στις 15.30 ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο Χίτλερ και η Μπράουν ήταν νεκροί. Μια μέρα αργότερα, ο πιστός συνεργάτης του Χίτλερ και Υπουργός Προπαγάνδας Γιόσεφ Γκαίμπελς και η σύζυγός του Μάγδα, η οποία επίσης βρίσκονταν στο καταφύγιο αποφάσισαν να ακολουθήσουν το «παράδειγμα» του Φύρερ. Όπως είχε πει η Μάγδα Γκαίμπελς «ζωή χωρίς Εθνικοσοσιαλισμό δεν είναι νοητή».
Πρώτα έκαναν ένεση μορφίνης στα έξι παιδιά τους για να πέσουν αναίσθητα και τα δηλητηρίασαν με υδροκυάνιο. Στη συνέχεια ανέβηκαν στον κήπο και αυτοκτόνησαν με περίστροφο. Οι σοροί τους περιλούστηκαν με βενζίνη και κάηκαν μερικώς από τους συνεργάτες τους. Όμως, δεν ήταν οι μοναδικοί που αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Στην αυτοχειρία οδηγήθηκαν χιλιάδες πιστοί ακόλουθοι του Χίτλερ. Στο Νοϊμπράντενμπουργκ υπήρξαν περισσότερες από 600 αυτοκτονίες, στην πόλη Νοϊστρελιτς 681 και σε όλη τη Γερμανία υπολογίζονται σε περισσότερες από 100 χιλιάδες.
Οι μαζικές αυτοκτονίες στη Ναζιστική Γερμανία ήταν ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες ύπαρξης του Τρίτου Ράιχ, πριν και μετά από τον θάνατο του Χίτλερ. Η πρώτη φάση των μαζικών αυτοκτονιών ξεκίνησε στις αρχές του Ιανουαρίου, όταν οι σοβιετικές δυνάμεις έδειξαν τη δύναμή τους στην Ανατολική Προυσία και στη Σιλέσια. Η δεύτερη φάση τοποθετείται στον Απρίλιο και Μάιο του 1945, όταν έβλεπαν την οριστική ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου να έρχεται με τη Μάχη του Βερολίνου. Κατά τη διάρκεια της μάχης, περίπου 3.880 Γερμανοί έβαλαν τέλος στη ζωή τους. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Χίτλερ.
Η τελευταία φάση ακολούθησε την παράδοση της Γερμανίας στους Συμμάχους. Ο Γερμανός ψυχίατρος Έρικ Μένινγκερ Λέρτσενθαλ είχε αναφέρει πως «οργανωμένη μαζική αυτοκτονία σε τόσο μεγάλη κλίμακα δεν είχε ξανασυμβεί στην ιστορία της Ευρώπης. Οι αυτοκτονίες δεν είχαν να κάνουν τίποτα με ψυχικές ασθένειες ή κάποια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Ήταν αποτέλεσμα μιας σοβαρής πολιτικής ήττας και του φόβου ότι θα τιμωρούνταν ως υπεύθυνοι».
Αυτό απαιτούσε η τιμή τους, αλλά και ο φόβος για τις συνέπειες της ήττας της Γερμανίας. Απλοί πολίτες, κυβερνητικοί υπάλληλοι και στρατιωτικοί προτίμησαν να αφαιρέσουν τη ζωή τους, από το να βιώσουν την τιμωρία για τα εγκλήματα του πολέμου. Από τις αρχές του 1945 η ναζιστική προπαγάνδα άρχισε να προκαλεί τον φόβο στους Γερμανούς πολίτες για την επικείμενη εισβολή των Σοβιετικών και των Δυτικών Συμμάχων στη χώρα. Υπάλληλοι του Υπουργείου Προπαγάνδας έλεγαν στον κόσμο ότι η Γερμανία δεν έπρεπε να παραδοθεί και ότι αν έχανε, θα βασανίζονταν, θα βιάζονταν και μετά θα δολοφονούνταν από τους αντιπάλους. Παρουσίαζαν την αυτοκτονία ως τη μοναδική λύση.
Στις 30 Αυγούστου 1944 ο Χίτλερ είχε πει σε μια ομιλία του: «Είναι μόνο ένα δευτερόλεπτο. Μετά έρχεται η λύτρωση και ο αυτόχειρας βρίσκει την ηρεμία και την εσωτερική ειρήνη». Τον Φεβρουάριο του 1945 οι Ναζί μοίραζαν φυλλάδια στους Γερμανούς πολίτες ότι η νίκη των συμμάχων θα έφερνε «ένα δολοφονικό ρωσικό πακέτο», το οποίο θα περιείχε απίστευτο μίσος, πείνα, πισώπλατους πυροβολισμούς, απέλαση και εξόντωση». Πριν από τον θάνατο του Χίτλερ τον Απρίλιο του 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός πλησίαζε στην πόλη Ντέμιν της Ανατολικής Γερμανίας, αυτοκτόνησαν περίπου 1.000 Γερμανοί μέσα σε διάστημα 72 ωρών! Στην Τριπλή Διάσκεψη της Μόσχας μεταξύ των μεγάλων Συμμαχικών Δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έγινε στο Κρεμλίνο από τις 18 Οκτωβρίου μέχρι τις 11 Νοεμβρίου του 1943 είχε γίνει σαφές ότι όσοι ανακηρύσσονταν εγκληματίες πολέμου θα οδηγούνταν στη δικαιοσύνη.
Έτσι, πολλοί αξιωματούχοι του κόμματος και μέλη του στρατού αρνούνταν να δεχτούν ότι πλησίαζε η τιμωρία τους. Ο γιατρός των SS που διεξήγαγε απάνθρωπα πειράματα κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου Έρνεστ Ρόμπερτ Γκρόουιτς έβαλε τέλος στη ζωή του και της οικογένειάς του, αφού απασφάλισε μια χειροβομβίδα μέσα στο σπίτι τους στο Μπάμπελσμπεργκ. Οι Γερμανοί στρατηγοί της Βέρμαχτ Γουίλχελμ Μπέργκντοφ και ο Χανς Κρεμπς αυτοπυροβολήθηκαν. Ο πολιτικός Γιόζεφ Τερμπόβεν αυτοκτόνησε μέσα στο καταφύγιό του μετά από έκρηξη που προκάλεσε με δυναμίτη. Οι επίσημοι που αυτοκτόνησαν παρουσιάζονταν ως ήρωες του πολέμου.
Σύμφωνα με τις γερμανικές καταγραφές αυτοκτόνησαν συνολικά 8 αξιωματούχοι του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, 7 αξιωματούχοι των SS, 53 στρατηγοί, 14 στρατηγοί των ενόπλων δυνάμεων της Λουφτβάφε, 11 ναύαρχοι του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού, ενώ ο αριθμός των κατώτερων υπαλλήλων παραμένει άγνωστος. Το ζεύγος Γκαίμπελς δεν ήταν το μοναδικό που αποφάσισε να δολοφονήσει τα παιδιά του πριν να αυτοκτονήσει. Πολλοί γονείς έπαιρναν στα χέρια τους τη ζωή των παιδιών τους, καθώς έτσι πίστευαν πως τα προστάτευαν. Η πιο συχνή μέθοδος ήταν η κατάποση υδροκυάνιου και ο αυτοπυροβολισμός.
Η Χιτλερική Νεολαία μοίραζε κάψουλες με το αποτελεσματικό δηλητήριο στον δρόμο και κατά τη διάρκεια συναυλιών. Ο Χίτλερ, πριν αυτοκτονήσει, είχε φροντίσει το προσωπικό του και οι συνεργάτες του να έχουν υδροκυάνιο σε περίπτωση που ήθελαν να τον ακολουθήσουν στον θάνατο. Έτσι ολοκληρώθηκε ο εφιάλτης που έζησε η Ευρώπη και μεγάλο κομμάτι του υπόλοιπου κόσμου. Ο Χίτλερ ήταν μια ακάματη μηχανή θανάτου που δεν σταμάτησε ούτε στο εγώ του ούτε στο λαό του.
ΠΗΓΗ: mixanitouxronou.gr
