Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς το μεγαλείο ψυχής της νεαρής Γεζίντι που βραβεύτηκε πρόσφατα με το Νόμπελ Ειρήνης. Η Νάντια Μουράντ πέρασε δια πυρός και σιδήρου, βγήκε ζωντανή και όρθια από τη γενοκτονία των Κούρδων Γεζίντι στο Ιράκ, για να γίνει σήμερα η ευεργέτιδα ενός ολόκληρου λαού, που εξακολουθεί να υποφέρει και να στερείται βασικά αγαθά. Όπως ανακοίνωσε η ίδια, τα χρήματα από το βραβείο Νόμπελ που θα εισπράξει, θα δοθούν για την κατασκευή ενός νοσοκομείου, προκειμένου ο λαός της να αποκτήσει ιατρική περίθαλψη και να σωθούν ζωές!
Η Νομπελίστα Γεζίντι θα βοηθήσει την επαρχία Sinjar στο Ιράκ, στην ανέγερση ενός νοσοκομείου, που θα ανοίξει την πόρτα του 21ου αιώνα σε 400.000 Γεζίντι, οι οποίοι μέχρι σήμερα, μετά την ολέθρια καταστροφή που υπέστησαν από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, στερούνται ακόμη και των βασικών παροχών υγείας, καθώς οι απελευθερωτικές δυνάμεις της Δύσης τους έχουν εφήσει στην τύχη τους.
Το 2014, οι ορδές των τζιχαντιστών του ISIS εισέβαλαν στην επικράτεια των Κούρδων Γεζίντι στο Ιράκ, σκοτώνοντας χιλιάδες άνδρες και παίρνοντας χιλιάδες γυναίκες και παιδιά ως σκλάβους. Ακόμη και σήμερα, πάνω από 3.000 γυναίκες Γεζίντι αγνοούνται. Η Νάντια Μουράντ κατάφερε να επιβιώσει και διασωθεί, ξεκινώντας αμέσως μετά έναν αγώνα ενημέρωσης, με τα ελάχιστα μέσα που είχε στη διάθεσή της. Τα λόγια της βρήκαν ανταπόκριση στα διεθνή ΜΜΕ και ο λόγος της εξαπλώθηκε από τη μία άκρη του πλανήτη στην άλλη, συμβάλλοντας καθοριστικά στις αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων να επέμβουν και να απελευθερώσουν τους Κούρδους Γεζίντι από τα δεσμά των σφαγέων εγκληματιών του Ισλαμικού Κράτους.
Πάνω από 400.000 Γεζίντι εκτοπίστηκαν σε διάφορες περιοχές, όπου ζουν σε καταυλισμούς, καθώς η φυσική τους περιοχή είναι κατεστραμμένη ολοκληρωτικά, ενώ δεν προστατεύεται από τις καταδρομικές επιθέσεις των τζιχαντιστικών ομάδων που έχουν παραμείνει σε ορισμένα φυλάκια. Το Σάββατο, ωστόσο, ένας νέος δρόμος για τις περιοχές του Dohuk και του Sinjar άνοιξε και μαζί του η ελπίδα για μία νέα, καλύτερη μέρα.
Μεγάλος ευεργέτης των Γεζίντι αποδείχθηκε το Κουρδικό Κόμμα, PKK, το οποίο συνέβαλλε τα μέγιστα στη διάσωση χιλιάδων Γεζίντι. Το PKK χαρακτηρίζεται τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οι δυνάμεις του οποίου έχουν εισβάλει παράνομα στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, σφυροκοπώντας από αέρα και έδαφος τις περιοχές που κατέχουν οι Κούρδοι.
Η Νάντια Μουράντ έχει ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο, ανάμεσά τους στον Καναδά, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αυστραλία, ζητώντας από τις κυβερνήσεις τους υποστήριξη. Στόχος της είναι να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Γεζίντι, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη στον λαό της και να σταματήσουν οι επιθέσεις της Τουρκίας και των τζιχαντιστών.
Στις 14 Δεκεμβρίου, το αμερικανικό Κογκρέσο πέρασε μία διάταξη, προκειμένου να δοθεί βοήθεια στις μειονότητες του Ιράκ, ανάμεσά τους και στους Κούρδους Γεζίντι. Τη διάταξη υπέγραψε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Η απόφαση αυτή λειτούργησε αμέσως και προσέδωσε αέρα ελευθερίας στους Γεζίντι, οι οποίοι πλέον, ονειρεύονται την επιστροφή στα πάτρια εδάφη τους. Η οδική οδός που άνοιξε το Σάββατο είχε και συμβολικό χαρακτήρα. Η κατασκευή του νοσοκομείου στην περιοχή Sinjar, ωστόσο, θα προσφέρει, εκτός των άλλων και ουσιαστική στήριξη, καθώς χιλιάδες άνθρωποι θα βρουν καταφύγιο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αρρώστεια, την ασθενεια και τη διατάραξη της ψυχικής τους υγείας.
Η Νάντια Μουράντ αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει ακόμη και από ένα άτομο. Ένα άτομο που να έχει τη φλόγα μέσα του και να τη μεταδώσει στους υπόλοιπους. Στην αρχή σε λίγους, μετά σε περισσότεροους, ακολούθως σε όλον τον κόσμο. Η κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης γνώρισε έναν κόσμο διαφορετικό από εκείνον που βιώνουν οι άνθρωποι της Δύσης. Έναν κόσμο στέρησης, βίας, πολέμου, απώλειας. Έναν κόσμο που κάθε στιγμή ήταν δίχως αύριο. Είδε θάνατο, αννθρώπινη κτηνωδία. Είδε το πρόσωπο ενός κόσμου που ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσε να επικρατήσει. Γι’ αυτό αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή της στην αλλαγή του. Στην ανατροπή του. Μία φωνή, η δική της φωνή, που έγινε χιλιάδες φωνές σε όλον τον κόσμο και τράβηξε την προσοχή. Υπάρχει δρόμος ακόμα. Η προσπάθεια δεν σταματά. Αρκεί ο καθένας να κοιτάξει δίπλα του και να δώσει μάχη για το δίκαιο…
