Η τακτική της κυβέρνησης για δηµιουργία δηµοκρατικού µετώπου και οι «σεισµοί» στο εσωτερικό των κοµµατικών σχηµατισµών.
Στη Βουλή οι αριθµοί είναι απαραίτητοι για να σχηµατιστούν πλειοψηφίες. Αλλά εκεί που τελειώνουν οι αριθµοί αρχίζει η πραγµατική πολιτική. Η υπερψήφιση της Συµφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι µια άσκηση αριθµών που αυξοµειώνονται, καθώς δηµιουργούνται κραδασµοί, έως τεκτονικοί σεισµοί, στο εσωτερικό µερικών κοµµάτων όπως είναι το Ποτάµι, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Ενωση Κεντρώων. Κυρίως όµως είναι µια άσκηση πολιτικής, αφού αποτελεί αναµφίβολα το προανάκρουσµα της δηµιουργίας του περίφηµου «δηµοκρατικού µετώπου», το οποίο θέλει να εκφράσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Η αίσθηση µετεωρισµού όσον αφορά στη στάση του Ποταµιού για την υπερψήφιση της Συµφωνίας των Πρεσπών διαµορφώνει νέα δεδοµένα στους κοινοβουλευτικούς συσχετισµούς, τουλάχιστον όσον αφορά στο αν η κυβέρνηση καταφέρει να περάσει τις Συµπληγάδες της κύρωσης µε ή χωρίς τη δική του στήριξη.
Η κυβέρνηση φρόντισε µόνη της να θέσει τον κοινοβουλευτικό πήχη τόσο ψηλά, ώστε να είναι σχεδόν βέβαιη ότι θα τον υπερπηδήσει. Απέφυγε τις «αυξηµένες πλειοψηφίες» που θα την έκαναν έρµαιο της αντιπολίτευσης και προσδιόρισε ως βασικό πολιτικό της στόχο την επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας. Κυβερνητικοί παράγοντες υπογραµµίζουν ότι, ενώ είναι θεσµικά δυνατό να «περάσει» η έγκρισή της µε απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει ξεκαθαρίσει ότι σκοπός του είναι τα 151 «ναι» στη συµφωνία που συνήψε µε τον Ζόραν Ζάεφ.
Η αρχική εντύπωση ότι την απώλεια των ΑΝΕΛ, που είχαν τονίσει εξαρχής ότι δεν ψηφίζουν τη Συµφωνία των Πρεσπών, θα εξισορροπούσε η θετική ψήφος από το Ποτάµι αµβλύνθηκε την περασµένη εβδοµάδα, όταν τα δηµοσιογραφικά γραφεία κατακλύστηκαν από πληροφορίες ότι οι προκλητικές δηλώσεις Ζάεφ θα οδηγούσαν το κόµµα σε αλλαγή της στάσης του και σε καταψήφιση. Μάλιστα, ορισµένες πηγές υπερθεµάτιζαν και ισχυρίζονταν ότι υπήρχε περίπου συµφωνηµένη κοινή πορεία των Μητσοτάκη και Θεοδωράκη, µε τον επικεφαλής του Ποταµιού να παρευρίσκεται στο συνέδριο της Ν∆ και να εξαγγέλλει πανηγυρικά την εκλογική του συµπόρευση µε τη Νέα ∆ηµοκρατία.
Τα νέα δεδομένα
Η είδηση προκάλεσε αναταραχή στη Σεβαστουπόλεως, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης πέρασε µερικές ανήσυχες µέρες παρακολουθώντας βουλευτές και στελέχη του να προτείνουν αντικρουόµενες κοινοβουλευτικές συµπεριφορές. Με βάση το πώς µέχρι τώρα έχουν διαµορφωθεί τα δεδοµένα, µετά και τη συνεδρίαση της ΚΟ και του Πολιτικού Συµβουλίου του, η κεντρική γραµµή είναι ότι το Ποτάµι τάσσεται υπέρ της λύσης. Συµπεριλαµβανοµένης της επιφύλαξης των… αστερίσκων, ο Σπύρος ∆ανέλλης θα ψηφίσει σίγουρα υπέρ της συµφωνίας, ενώ πρόεδρος και αντιπρόεδρος, δηλαδή Θεοδωράκης και Μαυρωτάς, την έχουν χαρακτηρίσει θετική, αλλά διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις.
Θετικά αντιµετωπίζει τη συµφωνία και ο Σπύρος Λυκούδης, ενώ έχουν δηλώσει ότι θα την καταψηφίσουν οι Αµυράς και Ψαριανός. Αν και οι τέσσερις βουλευτές του Ποταµιού αφήνουν να εννοηθεί ότι η στάση τους δεν πρέπει να θεωρείται δεδοµένη, γέρνουν προς την απόφαση να υπερψηφίσουν τη συµφωνία. Προστίθενται λοιπόν στους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης προστίθενται -µε βάση τους επικρατέστερους υπολογισµούς- η Κατερίνα Παπακώστα και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος.
Ήδη ο µαγικός αριθµός των 151 βουλευτών συµπληρώνεται χωρίς το κύριο σώµα των ΑΝΕΛ και χωρίς να υπολογίσουµε την τελική στάση ορισµένων ανεξαρτήτων βουλευτών όπως ο Χάρης Θεοχάρης.
Εδώ τελειώνουν οι αριθµοί και αρχίζει η πολιτική: Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη µοναδική κυβέρνηση που, παρά τις όποιες αστοχίες και υπαναχωρήσεις, βλέπει την κοινοβουλευτική του δύναµη, αντί να µειώνεται, σταδιακά να αυξάνεται. Από τη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόµου έως την Κατερίνα Παπακώστα και από τις συµπορεύσεις µεγάλου µέρους του Ποταµιού ως προς τη Συµφωνία των Πρεσπών ή βουλευτών άλλων κοµµάτων (όπως του κ. Σαρίδη για τον προϋπολογισµό), ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δείχνει αχνά αλλά σταθερά τη δηµιουργία ενός «δηµοκρατικού µετώπου», όπως ο ίδιος είχε πει παλαιότερα, µε σκοπό να βάλει τη χώρα στη λεωφόρο της ανάπτυξης και της ευηµερίας, αφήνοντας στο παρελθόν τα οκτώ επώδυνα χρόνια των µνηµονίων ως µια κακή ανάµνηση.
Πίσω από αυτές τις ευχάριστες εξελίξεις για τον πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται ένας καλά οργανωµένος µηχανισµός δυνάµεων που θέλουν πάση θυσία την υπερψήφιση της Συµφωνίας των Πρεσπών: Οι προκλητικές δηλώσεις Ζάεφ περί «µακεδονικής µειονότητας» στην Ελλάδα υποχρέωσαν τον Αλέξη Τσίπρα να ενηµερώσει τον ειδικό απεσταλµένο του ΟΗΕ Μάθιου Νίµιτς, εκείνος να επικοινωνήσει µε τον Ζόραν Ζάεφ.
Έτσι, λίγο αργότερα, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων αντικατέστησε µε µια τροπολογία του την επίµαχη έκφραση µε τη λέξη «διασπορά» και αλυσιδωτά το Ποτάµι προσανατολίστηκε στην υπερψήφιση της συµφωνίας, έστω και µε αστερίσκους.
Από την άλλη, το ενδεχόµενο η συµφωνία να υπερψηφιστεί από λιγότερους των 151 βουλευτές, ακόµα και αν αυτοί συνιστούν την πλειοψηφία των παρόντων, θα εγείρει ανυπέρβλητα εµπόδια στον πρωθυπουργό, ώστε να δώσει και εκείνος, µετά τον κ. Ζάεφ, ώθηση στις διαδικασίες για την έγκριση και την εφαρµογή της συµφωνίας, ενώ το ναυάγιο της προσπάθειας θα χρεωθεί στα µάτια του διεθνούς παράγοντα εξ ολοκλήρου η Ελλάδα.
Τέλος, µόνον ως γκραν γκινιόλ σενάριο µπορεί να θεωρηθεί µια ενδεχόµενη απουσία για λόγους ανωτέρας βίας ενός εκ των βουλευτών που θα υπερψήφιζε τη συµφωνία και ο ηλεκτρονικός πίνακας της Βουλής να καταγράψει 150 «ναι» και 149 «όχι».
