O Τζον Κάρπεντερ επιστρέφει στην παραγωγή του «Halloween» σβήνοντας -κυριολεκτικά και μεταφορικά- κάθε σίκουελ του franchise.
40 χρόνια μετά την αιματηρή νύχτα που έμεινε στην ιστορία ως η νύχτα με «τους φόνους των μπέιμπι σίτερ», ο Μάικλ Μάγιερς, ο ψυχρός δολοφόνος που είχε σκορπίσει τότε τον φόβο και τον τρόμο, δραπετεύει από το ίδρυμα στο οποίο ήταν έγκλειστος και γυρίζει στο Χάντονφιλντ για να συνεχίσει το δολοφονικό του έργο. Εκεί θα αναμετρηθεί και πάλι με την Λόρι Στόουντ (Τζέιμι Λι Κέρτις), η οποία ήταν έφηβη την νύχτα εκείνη και πλέον είναι γιαγιά!
Το αρχικό «Halloween» που είχε κυκλοφορήσει το μακρινό 1978 υπήρξε μια ιστορική ταινία για το είδος του horror. Ο 34χρονος τότε Τζον Κάρπεντερ είχε παραδώσει μαθήματα για το πως γίνεται να γυρίσεις μια αληθινά τρομακτική και ατμοσφαιρική ταινία με ελάχιστο μπάτζετ: το «Halloween» του όχι απλά στοίχειωσε τα όνειρα κόσμου και κοσμάκη αλλά ταυτόχρονα, υπήρξε και ασύλληπτα επιδραστικό για όλες τις ταινίες με αντίστοιχο concept.
Κι αν τα χρόνια και τα συνεχόμενα σίκουελ (άλλες εφτά συνέχειες και ένα reboot με δύο ταινίες μέτρησε ο τίτλος) υποβάθμισε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε το franchise, η αρχική ταινία παρέμεινα για πάντα στο πάνθεον του είδους, αποτελεί ένα φιλμ που όσα χρόνια και αν περάσουν δεν λέει να «γεράσει» ποτέ, φαντάζει πάντα το ίδιο σημαντική.
Το «Halloween» του 2018 που κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες σηματοδοτεί την επιστροφή του Κάρπεντερ στο πρότζεκτ μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο 74χρονος πλέον σκηνοθέτης κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού και επιβλέπει τον Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν που γυρίζει μια ταινία που θεωρείται το… νούμερο 2 της σειράς. Πως γίνεται αυτό;
Όπως αποφάσισε ο Κάρπεντερ, το όνομα του οποίου είναι για το «Halloween» κάτι σαν αυτό του Πάππα για την καθολική εκκλησία, όλα τα σίκουελ που γυρίστηκαν μετά την πρώτη ταινία, αυτή του 1978, αναιρούνται! Και η ταινία που βλέπουμε φέτος στο σινεμά δια χειρός Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν είναι και επίσημα το νούμερο 2. Και ως τέτοιο τα πάει περίφημα.
Με τον ανατριχιαστικό Μάικλ Μάγιερς να κουβαλάει σε όλη την ταινία τον αέρα της μεγάλης επιστροφής και το χαμηλών και cult τόνων στοιχείο που έκανε την πρώτη ταινία να είναι ένα αληθινό κινηματογραφικό διαμάντι να μεταφέρεται εκσυγχρονισμένο στο σήμερα, το «Halloween» του 2018 καταφέρνει να ξεπεράσει σε αξία όλα τα σίκουελ που έχουν βγει στο παρελθόν και να γίνει με χαρακτηριστική ευκολία η καλύτερη συνέχεια του franchise.
Το όνομα του Κάρπεντερ στην παραγωγή φαίνεται πως λειτουργεί ακριβώς όπως θα έπρεπε: ως προστατευτικό πέπλο για να μην χαθεί ο χαρακτήρας της πρώτης ταινίας και να μην γίνει μια γραφικότητα και μισή η όλη φάση, συνθήκη στην οποία υπήρξε επιρρεπής το franchise. Εν τέλει βλέπουμε μάλλον το τέλειο σίκουελ: χωρίς να γίνεται ποτέ βαθυστόχαστο ή σοβαροφανές αλλά κρατώντας αναλλοίωτο τον επιβλητικό τόνο του προκατόχου του, το «Halloween» καταφέρνει 40 χρόνια μετά το πρώτο μέρος να στέκεται με το σπαθί του (ή μάλλον… με το μαχαίρι του!) ισάξια απέναντι στην ταινία που γέννησε το είδος στο οποίο εντάσσεται!
