«Δεν φοβάμαι καθόλου τον θάνατο! Εκείνο που φοβάμαι είναι ο τρόπος».
Ο Δάκης έδωσε συνέντευξη στο Spirto και την Κατερίνα Ασπιώτη και μίλησε για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Πώς νιώθετε;
Νιώθω σαν να ξεκινάω από την αρχή.
Φοβηθήκατε καθόλου όλο αυτό το διάστημα; Υπήρξε στιγμή που να φοβηθήκατε;
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου είχαν πει ότι τα πράγματα ήταν τόσο σοβαρά κι έτσι δεν ανησύχησα. Μου τα είπαν κατόπιν εορτής. Μέχρι τότε μου έλεγαν ψέματα για να με προστατεύσουν. Όπως και οι φίλοι μου που δεν μου έλεγαν την αλήθεια.
Μετά, όμως, όταν μάθατε πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημά σας;
Έμεινα έκπληκτος! Γι’ αυτό λέω λοιπόν ότι έκαναν πολύ καλά που δεν μου το είπαν γιατί αυτούς τους έξι μήνες θα τρελαινόμουν. Και θα είχα και άλλη ψυχολογία γιατί από εκεί ξεκινούν όλα. Η ψυχολογία είναι το παν σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πότε ακριβώς συνέβη αυτό;
Τον Μάρτιο. Αλλά εγώ ακόμη τότε δεν ήξερα ότι μου συνέβαινε αυτό. Δεν μου το είπανε. Απλώς απορούσα που τους έβλεπα όλους να με κοιτάζουν με τόση πολλή αγάπη… Έλεγα “τι πάθανε;”.
Και πώς το ανακαλύψατε; Τυχαία ή είχατε κάποιο σύμπτωμα;
Ξαφνικά με έπιασαν κάτι φοβεροί πόνοι στα έντερα και πήγα στο Υγεία. Και εκεί ανακαλύφτηκε. Αλλά δόξα τω Θεώ. Όλα καλά.
Αυτό σας έκανε να αναθεωρήσετε κάποια πράγματα ή κάποιες συνήθειες που είχατε;
Κοιτάξτε, ήταν τόσο ήρεμη η ζωή μου και πριν που έτσι συνεχίζω. Δεν έκανα πράγματα που τώρα δεν τα κάνω. Είμαι γενικά πολύ χαμηλών τόνων και θα έλεγα συντηρητικός άνθρωπος οπότε δεν άλλαξε τίποτα. Δεν χρειάστηκε να κάνω κάποιες αλλαγές στη ζωή μου. Ένα τσιγάρο κάπνιζα κι αυτό το έκοψα πριν από 10 χρόνια.
Με τις χημειοθεραπείες έχετε ολοκληρώσει τον κύκλο;
Αχ Παναγία μου! Τελείωσα και μ’ αυτές!
Κάνατε πολλές;
Τέσσερις.
Τον θάνατο τον σκεφτήκατε αυτό το διάστημα; Τον φοβάστε;
Όχι, δεν τον φοβάμαι καθόλου. Εκείνο που φοβάμαι είναι ο τρόπος. Ο τρόπος με ανησυχούσε και με ανησυχεί πάντα. Η ανημποριά, το να αρρωστήσεις και να ταλαιπωρηθείς. Αυτό με ανησυχεί. Τον πιο ωραίο θάνατο τον είχε η Ζωίτσα η Λάσκαρη. Τρέλα είναι αυτό. Κοιμάσαι και φεύγεις χωρίς να καταλάβεις τίποτα. Ο πιο ωραίος θάνατος…
