Η κίνηση Μητσοτάκη σηματοδοτεί μια ιστορική «ρήξη»
Η αλλαγή στρατηγικής στο πολιτικό σκηνικό της ΝΔ είναι πλέον εμφανής. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εξαπέλυσε ευθείες βολές κατά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και στενών συνεργατών του, όπως ο Γιάννης Βαληνάκης, οι οποίοι συνεχίζουν να υποβαθμίζουν την εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.
Σε μια κίνηση που σπάει παλιές «σιωπές», ο Μητσοτάκης υπερασπίστηκε με αποφασιστικότητα την πορεία που ακολουθεί και για πρώτη φορά, επιτέθηκε ανοιχτά στον Καραμανλή, τον οποίο για χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον Αντώνη Σαμαρά, ακόμη και όταν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί εμφανίζονταν να κινούνται στην ίδια γραμμή σκληρής κριτικής.
Αλλαγή στρατηγικής
Η στρατηγική του πρωθυπουργού αλλάζει ριζικά. «Δεν θα αφήνω αναπάντητες απαξιωτικές αναφορές που δεν έχουν βάση», δήλωσε με σαφήνεια, δίνοντας το στίγμα ότι η παθητικότητα ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ο Μητσοτάκης προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, αμφισβητώντας ανοιχτά τα αποτελέσματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή και συγκρίνοντάς τα με τα σημερινά επιτεύγματα. «Στο σκάκι προτιμώ να παίζω με τα λευκά, θέλω να έχω την πρωτοβουλία των κινήσεων», ανέφερε χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ.
Χτύπημα σε Καραμανλή
Σύμφωνα με το newsit.gr, το μήνυμα του πρωθυπουργού χτύπησε στο «υπογάστριο» της πολιτικής κληρονομιάς του Καραμανλή. Άφησε σαφείς αιχμές για τη λεγόμενη «διπλωματία της ακινησίας», μια στρατηγική που θεωρείται βαρίδι για την υστεροφημία του πρώην πρωθυπουργού και που σχετίζεται με το «δόγμα Μολυβιάτη».
«Αντιπαρέρχομαι τη θεωρία της ακινησίας και της αποδοχής τετελεσμένων με μια ενεργητική εξωτερική πολιτική, η οποία προφανώς προκαλεί και αντιδράσεις», τόνισε ο Μητσοτάκης. «Σε αντίθεση με την πολιτική άλλων κυβερνήσεων που παθητικά παρακολουθούσαν τα τετελεσμένα, αυτή η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ακολουθήσει διαφορετική και πολύ πιο ενεργητική πολιτική», πρόσθεσε.
Κλείνοντας, ο πρωθυπουργός υπενθύμισε πως «δεν θυμάμαι κάποια σημαντική πρωτοβουλία μεταξύ του 2004 και του 2009 στα ελληνοτουρκικά», υπογραμμίζοντας με νόημα τα κενά της καραμανλικής περιόδου στην εξωτερική πολιτική.
