Όταν το χιούμορ σταματά να χαμογελά και αρχίζει να πονά
Με μια εικόνα που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες, ο Αρκάς κατάφερε ξανά να πυροδοτήσει δημόσιο διάλογο γύρω από ένα από τα πιο ευαίσθητα και πολυσυζητημένα ζητήματα της εποχής.
Στο σκίτσο που δημοσίευσε, κυριαρχεί μια άδεια νοσοκομειακή κλίνη, περιστοιχισμένη από ιατρικά μηχανήματα, ένα σκηνικό γνώριμο σε κάθε εντατική. Πάνω από την εικόνα, δυο φράσεις σε σκληρή, ειρωνική αντίστιξη:
«Η ευθανασία είναι αμαρτία γιατί προσβάλλει την ιερότητα της ζωής.
Ο μακροχρόνιος, άσκοπος, αφόρητα βασανιστικός πόνος, δεν την προσβάλλει. Την εξευτελίζει.»
Το σκίτσο συνοδεύεται από τη λέξη «καλημέρα», όπως συνηθίζει ο δημιουργός, ένα καθημερινό, αθώο καλωσόρισμα, που σε αυτή την περίπτωση μοιάζει να συνοδεύει ένα ηχηρό χαστούκι στον συντηρητισμό και την υποκρισία.
Η ανάρτηση δεν άργησε να διχάσει. Υποστηρικτές του δικαιώματος στον «αξιοπρεπή θάνατο» είδαν στο έργο του Αρκά μια τολμηρή κραυγή ενάντια στην παράλογη εμμονή με τη βιολογική διατήρηση της ζωής, ακόμη κι όταν αυτή έχει απολέσει κάθε ποιότητα. Από την άλλη, συντηρητικοί κύκλοι και θρησκευόμενοι χρήστες κατηγόρησαν τον σκιτσογράφο για κυνισμό και ασέβεια προς την ανθρώπινη ύπαρξη.
Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει: είναι πράγματι «ιερή» η ζωή, όταν έχει μετατραπεί σε ατελείωτο βασανιστήριο χωρίς τέλος και χωρίς προοπτική; Ή μήπως ο αληθινός σεβασμός προς τον άνθρωπο περνά μέσα από την ελευθερία του να ορίσει πότε και πώς θα φύγει με αξιοπρέπεια;
