Τι είπε;
Η περίοδος στο Harvard φαίνεται να σηματοδοτεί μια νέα φάση των δημόσιων παρεμβάσεων του Αλέξη Τσίπρα, με έντονα διεθνή χαρακτηριστικά και αιχμές για την κατεύθυνση της Αριστεράς.
Ο πρώην πρωθυπουργός, μέσα από τις ομιλίες και τις πρωτοβουλίες του, δείχνει να επαναπροσδιορίζει τη θέση του στον εγχώριο και διεθνή πολιτικό διάλογο, προτάσσοντας τη συνεργασία και την ανάγκη για συλλογικές απαντήσεις απέναντι στις νέες προκλήσεις.
Στην παρέμβασή του στο Harvard Kennedy School, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας ενός σύγχρονου διεθνούς κινήματος δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, με αναφορές στον Τραμπ και στην άνοδο της ακροδεξιάς.
Ένα νέο «κίνημα του μαζί», κατά το παράδειγμα των κινημάτων που προέκυψαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στη συνέχεια στη λιτότητα και την ανισότητα. Ήδη συζητείται, μάλιστα, η πιθανότητα νέας διεθνούς συνάντησης τον Ιούνιο με ανάλογο προσανατολισμό.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο Τσίπρας σκιαγραφεί μια νέα «προοδευτική πυξίδα», που δεν εξαντλείται στα παραδοσιακά αιτήματα της Αριστεράς, αλλά απαντά και στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής όπως η οικονομική ανάπτυξη, η ασφάλεια και η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Ο Αλέξης Τσίπρας το λέει πρώτη φορά
Στο πλαίσιο αυτό, για πρώτη φορά τόσο ρητά και με πολιτική αυτογνωσία, ο Αλέξης Τσίπρας θέτει τη λέξη-κλειδί: μαζί. Στη Διεθνή Διάσκεψη του Ιουνίου είχε κάνει ήδη νύξη για τη σημασία της ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων, σύμφωνα με το dnews.gr. Όμως στην ομιλία του στον Πειραιά, το περασμένο φθινόπωρο, πέρασε σε μια πιο στοχευμένη αποτίμηση:
«Στην προηγούμενη εναρκτήρια εκδήλωσή μας τον Ιούνιο, είχα μιλήσει για την ανάγκη να δώσουμε οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί πολίτες περισσότερο χώρο στο “μαζί”. Να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση. Φοβάμαι ότι τους μήνες που πέρασαν συνέβη το αντίθετο. Αλλά και ταυτόχρονα οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δε μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά. Ίσως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».
Η αναφορά αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς αναδεικνύει όχι μόνο την αναγνώριση των αδυναμιών της Αριστεράς, αλλά και τη μετάβαση σε ένα άλλο επίπεδο: από την αριθμητική ενότητας, σε μια βαθύτερη κοινωνική και πολιτική ώσμωση. Αυτό υπογράμμισε και ο ίδιος, σημειώνοντας πως:
«Χωρίς κοινωνικές διεργασίες δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής».
Απορρίπτοντας την τεχνητή συγκόλληση «από τα πάνω», ο Τσίπρας υπενθύμισε ότι ιστορικά οι μεγάλες πολιτικές συγκλίσεις προήλθαν από απαιτήσεις των ίδιων των κοινωνιών – από τις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς. Εκεί, όπως λέει, πρέπει να επιστρέψουν και οι σημερινές προτάσεις για μεταρρυθμίσεις και ρήξεις, εάν θέλουν να αποκτήσουν προοπτική πλειοψηφίας και πραγματικής αλλαγής:
«Μήπως οι προτάσεις για μεταρρυθμίσεις και ρήξεις πρέπει να μεταφερθούν και να συζητηθούν στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς;».
Ο Τσίπρας, μέσα από μια στρατηγική που συνδυάζει διεθνείς επιρροές με εσωτερικές ανάγκες, επιχειρεί να ανοίξει έναν νέο κύκλο πολιτικής σκέψης για την Αριστερά. Και το μήνυμά του, αυτή τη φορά, δεν είναι άλλο από το: ήρθε η ώρα για το μαζί.
Ακολουθήστε το INSTANEWS στο Google News για να είστε πάντα μέσα στα νέα.
