O καθηγητής πανεπιστημίου, Έντουαρντ Θορπ είναι από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην ιστορία των τυχερών παιχνιδιών
. Κι αυτό γιατί είναι ο άνθρωπος που έγραψε το διάσημο best seller “Beat the Dealer”, το πρώτο βιβλίο που έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι οι παίκτες μπορούν να κερδίσουν στο καζίνο παίζοντας με μαθηματικό πλεονέκτημα στο μπλάκτζακ.
Ο Θορπ έχει επίσης κατασκευάσει υπολογιστή που μπορούσε να φορεθεί κάτω από τα ρούχα για να του δίνει πλεονέκτημα στη ρουλέτα, την κανονική, όχι τη ρουλετα δωρεαν. Η ρουλέτα ήταν το παιχνίδι που πάντα ενθουσίαζε τον Θορπ. Η περιστροφή της μπίλιας τον έκανε να σκέφτεται ότι μοιάζει με την κίνηση των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Γνωρίζοντας ότι με τη χρήση των μαθηματικών και της φυσικής, οι τροχιές των πλανητών μπορούσαν να προβλεφθούν, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εφαρμόσει τις ίδιες θεωρίες για να προβλέψει σε ποια περιοχή του τροχού θα σταματήσει η μπίλια της ρουλέτας.
Αυτό που χρειαζόταν να γνωρίζει είναι την ταχύτητα τόσο της μπίλιας, όσο και του τροχού, ο οποίος περιστρέφεται σε αντίθετη κατεύθυνση.
Ήξερε ότι υπάρχουν τα «διαμαντάκια» στις πλευρές που περιστρέφεται η μπίλια, τα οποία κάνουν την πορεία της ακόμα πιο δύσκολα προβλέψιμη, αλλά θεωρούσε ότι αυτή η τυχαιότητα μπορεί να υπολογιστεί ως ένας απλός παράγοντας.
Το 1961 ο Θορπ γνώρισε τον Κλοντ Σάνον (Claude Shannon). O Σάνον ήταν καθηγητής μαθηματικών και ηλεκτρολόγος μηχανικός, ενώ λογίζεται ως ο “πατέρας” της Θεωρίας της Πληροφορίας.
Οι δυό τους ξεκίνησαν να δουλεύουν για να κατεσκευάσουν έναν υπολογιστή, ο οποίος θα μπορούσε να τους βοηθήσει να προβλέψουν τα αποτελέσματα της ρουλέτας. Μετά από δύο μήνες είχαν στα χέρια τους ένα μηχάνημα, χωρισμένο σε δύο μέρη, τα οποία επικοινωνούσαν ασύρματα μεταξύ τους. Τα κομμάτια του υπολογιστή μπορούσαν να κρυφτούν στον ρουχισμό τους. Το ένα μέρος ήταν κρυμμένο στα παπούτσια του Σάνον και το άλλο μέσα από το πουκάμισο του Θορπ.
Ο υπολογιστής έπαιρνε δεδομένα από τον Σάνον για την ταχύτητα της μπίλιας και του τροχού, έκανε την πρόβλεψή του για την περιοχή, στην οποία είναι πιο πιθανό να προσγειωθεί η μπίλια και επικοινωνούσε ασύρματα με το άλλο κύκλωμα που ήταν κρυμμένο στα ρούχα του Θορπ. Αυτός τοποθετούσε αμέσως τα ανάλογα πονταρίσματα στα γειτονικά νούμερα της συγκεκριμένης περιοχής του τροχού της ρουλέτας.
Αφού δοκίμασαν τον υπολογιστή τους σε πραγματικές συνθήκες, ο Θορπ και ο Σάνον διαπίστωσαν ότι δούλευε σωστά, δίνοντάς τους ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του καζίνο.
Το κακό όμως ήταν ότι ο εξοπλισμός ήταν κάπως δύσχρηστος. Τα καλώδια έχαναν επαφή συχνά λόγω του σωματικού ιδρώτα και η ασύρματη επικοινωνία μεταξύ των δύο μερών δεν μπορούσε να λειτουργήσει σταθερά στο περιβάλλον ενός καζίνο.
Έχοντας πλέον αποδείξει όμως ότι μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα της ρουλέτας, ο Θορπ και ο Σάνον αισθάνθηκαν ικανοποιημένοι από την προσπάθειά τους και αποφάσισαν να αφήσουν τα καζίνο για να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Για αυτούς, άλλωστε, ήταν απλά ένα επιστημονικό πείραμα.
Η συγκεκριμένη συσκευή βρίσκεται πλέον σε εκθεσιακό χώρο του πανεπιστημίου ΜΙΤ, ως παράδειγμα της εφευρετικής ικανότητας του Έντουαρντ Θορπ και του Κλοντ Σάνον, που δίδαξαν εκεί.
