Το άρθρο... δικάζει
Ο Γιάννης Πρετεντέρης… σφάζει μέσα από τη στήλη του, ρίχνοντας τα βέλη του για τις πολιτικές που κάποιοι ακολουθούν.
«Στην πολιτική, μια στραβή είναι μια στραβή. Συμβαίνει. Οι δυο στραβές αρχίζουν να είναι πρόβλημα», γράφει στην αρχή του άρθρου του στα Νέα και στη συνέχεια συμπληρώνει πως το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει «δύο στα δύο» σε προεδρική εκλογή και Τέμπη.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, στο κόμμα έχει αρχίσει η μουρμούρα αφού τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις δεν ανεβαίνουν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «αν θες να γίνεις πρωταθλητής παίζεις σε κατηγορία πρωταθλητισμού. Δεν κυνηγιέσαι με έναν κρεοπώλη στα δικαστήρια. Αν δηλαδή φιλοδοξείς να μετέχεις σε μια ευρεία προεδρική πλειοψηφία, τότε αναζητείς έναν κοινό υποψήφιο ευρείας αποδοχής. Δεν λες «”θα ψηφίσω μόνο αν βάλεις έναν δικό μου!”. Και φυσικά μπαίνεις σε κουβέντα ώστε να σχηματιστεί αυτή η πλειοψηφία όταν μάλιστα η συμπολίτευση μπορεί να βγάλει Πρόεδρο και μόνη της. Οπως και έβγαλε».
Στη συνέχεια κάνει αναφορά στο θέμα των Τεμπών και στους χειρισμούς του ΠΑΣΟΚ που κατηγορεί την κυβέρνηση για συγκάλυψη: «Αν πάλι κατηγορείς την κυβέρνηση για “συγκάλυψη” πρέπει να πεις ποιος και πώς συγκαλύπτει ποιον και για ποιον λόγο, όχι γενικούρες κι αοριστίες. Διαφορετικά η “συγκάλυψη” γίνεται μπούμερανγκ όταν το παραμύθι πάει περίπατο. Και η πολιτική σου μοιάζει τυχάρπαστη».
«Η αξιωματική αντιπολίτευση άλλωστε δεν είναι σύλλογος συγγενών, ούτε “εμπειρογνώμονας” σε πρωινάδικο. Και προφανώς δεν είναι Ζωή ή Βελόπουλος», σχολιάζει δηκτικά ο δημοσιογράφος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι η επιλογή της κατηγορίας που έχει επιλέξει να παίξει. «Χρειάζεται συγκρότηση και σοβαρότητα. Χρειάζεται κάτι που ο Σημίτης αποκαλούσε “μέθοδο” κι ελπίζω να το έχουν αφομοιώσει οι επίγονοί του. Το “δύο στα δύο” λοιπόν είναι πρόβλημα. Αλλά δεν είναι καταστροφή», σημειώνει ο Γιάννης Πρετεντέρης.
Ολόκληρο το άρθρο:
Στην πολιτική, μια στραβή είναι μια στραβή. Συμβαίνει.
Οι δυο στραβές αρχίζουν να είναι πρόβλημα.
Και το ΠΑΣΟΚ έχει «δύο στα δύο» σε προεδρική εκλογή και Τέμπη.
Ευλόγως οι δημοσκοπήσεις φθίνουν. Ο ενθουσιασμός έχει κοπάσει. Αρχισε η μουρμούρα.
«Φταίει ο Ανδρουλάκης που δεν το έχει». «Φταίει ο Βενιζέλος που παρέσυρε τον Ανδρουλάκη για την προεδρική».
«Φταίει η Μιλένα που ανακατεύτηκε με τις δικογραφίες και τα έκανε μπάχαλο». «Φταίει ο Γερουλάνος με τις συμμαχίες του». «Φταίει το μοντέλο αντιπολίτευσης» που λέει κι ο δήμαρχος.
Λάθος συζήτηση. Κανείς δεν φταίει μόνος του.
Διότι η ουσία είναι πιο απλή. Αν θες να γίνεις πρωταθλητής παίζεις σε κατηγορία πρωταθλητισμού. Δεν κυνηγιέσαι με έναν κρεοπώλη στα δικαστήρια.
Αν δηλαδή φιλοδοξείς να μετέχεις σε μια ευρεία προεδρική πλειοψηφία, τότε αναζητείς έναν κοινό υποψήφιο ευρείας αποδοχής. Δεν λες «θα ψηφίσω μόνο αν βάλεις έναν δικό μου!».
Και φυσικά μπαίνεις σε κουβέντα ώστε να σχηματιστεί αυτή η πλειοψηφία όταν μάλιστα η συμπολίτευση μπορεί να βγάλει Πρόεδρο και μόνη της. Οπως και έβγαλε.
Αν πάλι κατηγορείς την κυβέρνηση για «συγκάλυψη» πρέπει να πεις ποιος και πώς συγκαλύπτει ποιον και για ποιον λόγο, όχι γενικούρες κι αοριστίες.
Διαφορετικά η «συγκάλυψη» γίνεται μπούμερανγκ όταν το παραμύθι πάει περίπατο. Και η πολιτική σου μοιάζει τυχάρπαστη.
Η αξιωματική αντιπολίτευση άλλωστε δεν είναι σύλλογος συγγενών, ούτε «εμπειρογνώμονας» σε πρωινάδικο. Και προφανώς δεν είναι Ζωή ή Βελόπουλος.
Να το λοιπόν το πρόβλημα. Σε τι κατηγορία παίζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Κάνει πρωταθλητισμό ή απλώς συμμετέχει στην κουβέντα;
Αυτό μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το αποφασίσει για τον εαυτό του. Και μετά να υπηρετήσει ό,τι αποφάσισε. Στα δύσκολα και στα εύκολα.
Αλλά αν το ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός (όπως δηλώνει) δεν αρκεί η κουβέντα, ούτε φτάνουν οι καλές προθέσεις.
Χρειάζεται συγκρότηση και σοβαρότητα. Χρειάζεται κάτι που ο Σημίτης αποκαλούσε «μέθοδο» κι ελπίζω να το έχουν αφομοιώσει οι επίγονοί του.
Το «δύο στα δύο» λοιπόν είναι πρόβλημα. Αλλά δεν είναι καταστροφή.
Αρκεί το ΠΑΣΟΚ το ίδιο να καταλάβει τι συνέβη και πήγε στραβά.
Αν νομίζει πως «πρέπει να πείσουμε ότι δεν είμαστε μια εξευγενισμένη ΝΔ» (Χ. Δούκας, 9/2), κανένα πρόβλημα. Το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξει ένας «αγενής ΣΥΡΙΖΑ».
Αν όμως θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και να νικήσει, τότε θα χρειαστεί να φύγει από το ρεπερτόριο και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Και να επιβάλει το δικό του ρεπερτόριο. Ευγενικά ή αγενώς, αδιάφορο.
Ακολουθήστε το INSTANEWS στο Google News για να είστε πάντα μέσα στα νέα.
