Ρητορικό το ερώτημα...
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι μία πολιτική περσόνα με πάρα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Αυτό το έχουμε βιώσει στο πετσί μας τόσο εμείς, ως Έλληνες, όσο και όλες οι χώρες που συνορεύουν με την Τουρκία ή βρίσκονται στη… σφαίρα ενδιαφέροντος του ηγέτη της.
Κι αυτό επιβεβαιώθηκε γι’ ακόμα μία φορά το απόγευμα της Τετάρτης (25/12).
Ο «Σουλτάνος» με μία ξεκάθαρη- και ηχηρή- τοποθέτηση διεμήνυσε στους Κούρδους μαχητές της Συρίας πως «είτε θα καταθέσουν τα όπλα τους, είτε θα θαφτούν στα συριακά εδάφη μαζί με τα όπλα τους», κατά δήλωσή του.
Πιο συγκεκριμένα, μετά την πρόσφατη πτώση του Άσαντ, η κυβέρνηση της Τουρκίας επιμένει πως η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κουρδική πολιτοφυλακή «πρέπει να διαλυθεί» και «δεν έχει καμία θέση στο μέλλον της Συρίας».
Η Τουρκία ταυτίζει την κουρδική παράταξη PYD και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) προέκταση της κουρδικής οργάνωσης ΡΚΚ και τις συνδέει με την τρομοκρατία.
Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι πως για… νιοστή φορά κάποιοι εξεπλάγησαν από την επιθετική ρητορική του Ερντογάν, λέγοντας πως θα έπρεπε σε στιγμές όπως αυτές που ζούμε τώρα που τα πάντα στην περιοχή κρέμονται από μια κλωστή, να είναι πιο μετριοπαθής και να μην ανεβάζει τους τόνους.
Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει- και απαντιέται μόνο του, φυσικά- είναι αν κάποιος έμαθε… χθες τον Ερντογάν και το πώς συμπεριφέρεται.
Όταν κάνεις τα ίδια και τα ίδια τόσο καιρό, τίποτα πια δεν προκαλεί έκπληξη- ανεξαρτήτως του ποιος έχει δίκιο εν προκειμένω και ποιος όχι…
