«Στην Ελλάδα το κοινωνικό έργο είναι σταμπαρισμένο»
Για πρώτη φορά ο «Άλλος Άνθρωπος», Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος «σπάει» τη σιωπή του και μιλάει για όλα.
«Δεν χρειαζόμουν ποτέ χρήματα για να μαγειρέψω μόνο τρόφιμα που θα έφερναν οι εθελοντές», υποστηρίζει, ανάμεσα σε άλλα.
Ο ιδρυτής της κοινωνικής κουζίνας, Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος προσθέτει στη συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή του MEGA «Ακόμα δεν είδες τίποτα» ότι «χρήματα χρειαζόμασταν για συγκεκριμένες δράσεις όπως να πληρώσουμε λογαριασμούς ή να πάρουμε σχολικά και φάρμακα».
«Έχει αλλάξει όλη η ζωή μου», είπε αρχικά ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος για να συμπληρώσει: «Καταρρακώθηκα ως άνθρωπος, ένιωσα πολύ προσβεβλημένος για όλα όσα με κατηγορούν. Ένιωσα πολύ προσβεβλημένος για όλα όσα με κατηγορούν. Δεν μπορώ να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια. Όταν άρχισε ο ντόρος αυτός γύρω από το όνομα μου οι άνθρωποι ήταν επιφυλακτικοί μαζί μου. Σιγά -σιγά άρχισε να αλλάζει το κλίμα και έρχονταν άνθρωποι κοντά μου που ήταν αρχικά επιφυλακτικοί».
Σχετικά με την κοινωνική κουζίνα και πώς λειτουργεί σήμερα ανέφερε ο κ. Πολυχρονόπουλος: «Δεν υπάρχει η κοινωνική κουζίνα έτσι όπως τη γνωρίσαμε. Γίνονται ακόμα δράσεις, ήμασταν στις πρόσφατες φωτιές, όπου η αστυνομία και η πυροσβεστική μας άνοιγε το δρόμο για να τους πηγαίνουμε νερά και τρόφιμα. Μαγειρεύουμε εντελώς διαφορετικά πλέον, πηγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες. Μαγειρεύουμε μια δυο μέρες την εβδομάδα, μας τηλεφωνούν από σχολεία για να μαγειρέψουν μαζί μας. Την προηγουμένη εβδομάδα μαγειρέψαμε με μαθητές δημοτικού στην πλατεία του Αιγάλεω. Μαγειρέψαμε για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, φτιάξαμε πέννες με λαχανικά με υλικά που έφεραν οι μαθητές».
«Δεν χρειαστήκαμε χρήματα για προσωπική χρήση»
Ο ιδρυτής της κοινωνικής κουζίνας συμπλήρωσε σχετικά με τον «Άλλο Άνθρωπο»: «Δεν χρειαζόμουν ποτέ χρήματα για να μαγειρέψω – μόνο τρόφιμα που θα έφερναν οι εθελοντές. Χρήματα χρειαζόμασταν για συγκεκριμένες δράσεις όπως να πληρώσουμε λογαριασμούς ή να πάρουμε σχολικά και φάρμακα. Ο “Άλλος Άνθρωπος” δεν χρειάστηκε ποτέ χρήματα για προσωπική χρήση. Εξακολουθούν και μας βοηθούν και εταιρείες κάθε μήνα σε τρόφιμα. Σήμερα μένω στο σπίτι της μητέρας μου»
Ενώ τόνισε: «Στην Ελλάδα το κοινωνικό έργο είναι σταμπαρισμένο – το “χτυπούν” ανελέητα. Δεν πρέπει να χαθεί η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και η αλληλεγγύη. Έναν άνθρωπο μπορούν να τον πολεμήσουν, όχι όμως την αλληλεγγύη. Θέλω να κοιτάξω πάλι τους ανθρώπους στα μάτια χωρίς να ντρέπομαι. “Λερώθηκε” το όνομα μου και ντρέπομαι όχι γιατί έκανα κάτι αλλά για τους ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν».
